 |
|
|  Πέμπτη 17/5
Πολιτική ενέργεια και πολύ λίγο ζήτημα δικαιοσύνης η κράτηση των Ελλήνων στρατιωτικών στην Τουρκία,δήλωσε ο Πρόεδρος τής Βουλής Νίκος Βούτσης,που τους επισκέφθηκε χθες στην Ανδριανούπολη
ΑΠΕ-ΜΠΕ.-
Το αποτέλεσμα μίας συστηματικής και εργώδους προσπάθειας ήταν, σύμφωνα με τον πρόεδρο της Βουλής, Νίκου Βούτση, η άδεια επίσκεψής του ως του πρώτου πολιτειακού παράγοντα της χώρας, στον 'Αγγελο Μητρετώδη και Δημήτρη Κούκλατζη, στις φυλακές υψίστης ασφαλείας της Αδριανούπολης, την Τετάρτη 16 Μαΐου.
Σε συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε στο αεροδρόμιο της Αλεξανδρούπολης ο κ. Βούτσης τόνισε πως η σημασία της εν λόγω συνάντησης είναι προφανής. «Κρατάει αυτό το θέμα στην επικαιρότητα, το εμπλουτίζει με εκτιμήσεις, κάνει μεγαλύτερη την πίεση προς αυτούς που έχουν τις ευθύνες γι' αυτή την απαράδεκτη κατάσταση και μ' αυτή την έννοια βοηθάμε στο να λήξει όσο το δυνατό πιο γρήγορα αυτή η περιπέτεια, η οποία δεν θα έπρεπε καν να ξεκινήσει».
Διευκρίνισε πως αντίστοιχα γεγονότα και συμβάντα «γίνονται από τη δεκαετία του ΄60 συστηματικά, έχουμε τους σχετικούς φακέλους, έχουν συμβεί δηλαδή πάρα πολλά τέτοια σε πολύ πιο δύσκολους καιρούς, και τα οποία επελύοντο πάντοτε με διάφορους μεθόδους, οι οποίες σε καμία περίπτωση δεν προϋπέθεταν και δεν εμπεριείχαν κράτηση επί δύο-δυόμισι μήνες δύο παιδιών, δύο στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων»
Χαρακτήρισε ως «απολύτως απαράδεκτη» την όλη κατάσταση «η οποία αναιτίως, χωρίς να έχουν εκφραστεί, καταγραφεί κατηγορίες, έχει οδηγήσει σε πάνω από δύο μήνες κράτηση», επισημαίνοντας και το γεγονός πως αυτή η κράτηση είναι σε φυλακές υψίστης ασφαλείας. «Αυτό όλο το σκηνικό διαμορφώνει ένα αφήγημα επικινδυνότητας ανάμεσα στις δύο χώρες, στους δύο λαούς, στις στρατιωτικές δυνάμεις και από τις δύο πλευρές», δήλωσε ο κ. Βούτσης, συμπληρώνοντας πως σύμφωνα με τα όσα τους μετέφερε η πρόξενος «είναι σοβαρές οι επιπτώσεις στην κοινωνία της Αδριανούπολης από την εύλογη απουσία της ελληνικής κοινότητας στην οικονομική ζωή της χώρας».
Αναφορικά με το ηθικό των δύο στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεών μας, υπογράμμισε ότι «είναι πολύ ψηλό και το δείχνουν με κάθε ευκαιρία, το ύφος, το ήθος, τη στάση τους», ενώ σημείωσε πως «δεν σημαίνει τίποτα» το ότι οι συνθήκες διαβίωσής τους είναι πολύ καλές. «Είναι προφανές ότι τους έχουνε μαζί, διαβάζουν τα βιβλία τους, τους έχουνε σε χώρους που μπορούν να ασκούνται. Αυτό όμως δεν σημαίνει τίποτα, διότι η στέρηση της ελευθερίας, δεν μιλάμε για μία και δύο ημέρες, αυτή καθ' αυτή είναι το μεγαλύτερο βασανιστήριο, ακόμη κι αν έχει συμβεί στον όροφο κάποιου ξενοδοχείου. Δεν υφίστανται λοιπόν κάτι επιπλέον του βασικού όμως που είναι η στέρηση της ελευθερίας. Πόσο μάλλον αναιτίως, πόσο μάλλον χωρίς ορίζοντα, από πλευράς χρόνου», δήλωσε χαρακτηριστικά.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
