 |
|
|  Δευτέρα 21/5
Ο Χίτλερ πέθανε το 1945 επιβεβαιώνει μια νέα βιοϊατρική εξέταση των δοντιών του, βάζοντας τέλος στα σενάρια ότι ζει στην Αργεντινή, στην Ανταρκτική ή στη...Σελήνη
AFP
Ο Αδόλφος Χίτλερ πέθανε χωρίς αμφιβολία στο υπόγειο καταφύγιό του στο Βερολίνο τον Απρίλιο του 1945, χρησιμοποιώντας χάπι υδροκυάνιου και στη συνέχεια μια σφαίρα, σύμφωνα με Γάλλους επιστήμονες που απέκτησαν σπάνια πρόσβαση στα δόντια του, που βρίσκονται στη Μόσχα, επιβεβαιώνοντας έτσι την επίσημη περιγραφή του θανάτου του.
Οι Γάλλοι ερευνητές έκαναν σχετική δημοσίευση στο ευρωπαϊκό ιατρικό περιοδικό "European Journal of Internal Medicine", σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο, τη βρετανική «Ιντιπέντεντ» και την «Ουάσιγκτον Ποστ».
«Τα δόντια είναι αυθεντικά, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία. Η μελέτη μας αποδεικνύει ότι ο Χίτλερ πέθανε το 1945. Μπορούμε να σταματήσουμε όλες τις θεωρίες συνωμοσίας για τον Χίτλερ. Δεν διέφυγε στην Αργεντινή με υποβρύχιο, δεν βρίσκεται σε κρυφή βάση στην Ανταρκτική ούτε στη σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού» δήλωσε ο καθηγητής Φιλίπ Σαρλιέ, ειδικός στην ιατρική ανθρωπολογία.
Η σύγκριση των δοντιών με τα ήδη γνωστά οδοντιατρικά αρχεία του Χίτλερ, πριν από τον θάνατό του, επιβεβαιώνει ότι πρόκειται για τα δικά του δόντια. Επίσης, η ανάλυση με ηλεκτρονικό μικροσκόπιο των δοντιών, όπου δεν βρέθηκαν τα παραμικρά ίχνη κρέατος, επιβεβαίωσε ότι ο Χίτλερ ήταν φυτοφάγος. Παρόλο που πέθανε σε ηλικία μόνο 56 ετών, ο Χίτλερ είχε διατηρήσει μόνο πέντε από τα δικά του δόντια και τα άλλα ήσαν τεχνητά, πράγμα που βοήθησε στην ταυτοποίησή του.
Οι Γάλλοι ερευνητές ανέφεραν ότι το 2017 η ρωσική μυστική υπηρεσία FSB και τα ρωσικά κρατικά αρχεία τούς έδωσαν άδεια να εξετάσουν τα δόντια του ηγέτη του ναζιστικού κόμματος για πρώτη φορά από το 1946.
Οι επιστήμονες μπόρεσαν, επίσης, να δουν ένα μέρος κρανίου που θεωρείται ότι προέρχεται από τον Χίτλερ και το οποίο φέρει μια τρύπα κατά πάσα πιθανότητα από σφαίρα στην αριστερή πλευρά. Αλλά, ενώ πήραν δείγματα από τα δόντια, δεν επετράπη στους ερευνητές να πάρουν δείγματα DNA από αυτό το κρανίο. Πάντως η μορφολογία του είναι «απολύτως συγκρίσιμη», όπως είπαν, με ακτινογραφίες του κρανίου του που είχαν ληφθεί ένα έτος προτού πεθάνει.
Μετά την αυτοκτονία του, το σώμα του Χίτλερ -ύστερα από εντολή του- τυλίχθηκε με τη ναζιστική σημαία και κάηκε από τα SS στον κήπο της Καγκελαρίας του Ράιχ και ό,τι απέμεινε, θάφτηκε μυστικά από τους Ναζί. Στη συνέχεια, βρέθηκε και ξεθάφτηκε από τους Σοβιετικούς, θάφτηκε από αυτούς ξανά σε διάφορα σημεία του Βερολίνου από τη μυστική υπηρεσία KGB και τελικά καταστράφηκε το 1970. Ό,τι απέμεινε στην κατοχή του Κρεμλίνου, ήταν λίγο κρανίο και μερικά χαλασμένα δόντια.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
