 |
|
|  Tρίτη 22/5
Ο πρώτος ρωσικός πλωτός πυρηνικός σταθμός έφθασε στην Αρκτική
Reuters
Ο πρώτος ρωσικός πλωτός πυρηνικός σταθμός κατέπλευσε στο λιμάνι Μούρμανσκ της Αρκτικής , όπου θα γίνουν όλες οι σχετικές προετοιμασίες για την μεγάλη του αποστολή, που θα είναι η παροχή ηλεκτρικής ενέργειας σε μια απομονωμένη πόλη της Ρωσίας που βρίσκεται κατά μήκος του Βερίγγειου πορθμού.
Η κρατική εταιρεία στην οποία ανήκει ο πλωτός πυρηνικός σταθμός η οποία λέγεται «Akademic Lomonosov» (Ακαδημαϊκός Λομονόσοφ), υποστηρίζει ότι ο σταθμός μπορεί να είναι πρωτοπόρος ως μια νέα πηγή ενέργειας για απομακρυσμένες περιοχές του πλανήτη, αλλά την ίδια στιγμή οι οικολογικές οργανώσεις έχουν εκφράσει την ανησυχία τους για ένα ενδεχόμενο πυρηνικό ατύχημα. Η Greenpeace μάλιστα έχει χαρακτηρίσει τον πλωτό πυρηνικό σταθμό ως «Πυρηνικό Τιτανικό».
Ο ρωσικός κρατικός οργανισμός πυρηνικής ενέργειας Rosatom, ο οποίος δημιούργησε τον πλωτό πυρηνικό σταθμό, ανακοίνωσε ότι ο σταθμός κατέπλευσε ρυμουλκούμενος στο Μούρμανσκ από την Αγία Πετρούπολη, όπου και κατασκευάστηκε.
Στο Μούρμανσκ θα εφοδιασθεί με πυρηνικό καύσιμο και εν συνεχεία θα ρυμουλκηθεί έως την πόλη Πεβέκ, που βρίσκεται στην περιοχή της ρωσικής Άπω Ανατολής Τσουκότκα, η οποία απέχει από την Αλάσκα των Ηνωμένων Πολιτειών 86 χιλιόμετρα και εκτείνεται κατά πλάτος του Βέριγγειου Πορθμού.
Ο πλωτός πυρηνικός σταθμός, όπως ανακοίνωσε η Rosatom, θα αντικαταστήσει έναν άλλο σταθμό παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας που λειτουργεί με άνθρακα, προσφέροντας ηλεκτρική ενέργεια σε περισσότερα από 50.000 άτομα στην περιοχή της Τσουκότκα.
Η Rosatom έχει προγραμματίσει την κατασκευή παρόμοιων σταθμών παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας για απομακρυσμένες περιοχές, υποστηρίζοντας ότι συμβάλλουν στην μείωση των εκπομπών αερίων και στην προστασία του περιβάλλοντος.
Οι μικροί αυτοί σταθμοί έχουν σχεδιασθεί για να τροφοδοτούν με ηλεκτρική ενέργεια απόμακρες περιοχές και μπορούν να λειτουργούν αδιαλείπτως χωρίς ανεφοδιασμό για διάστημα 3-5 χρόνων.
Πολλές οικολογικές οργανώσεις μεταξύ των οποίων και οργάνωση Greenpeace με επιστολή που απέστειλαν στον διευθυντής της Rosatom Αλεξέι Λιχατσόφ έχουν απαιτήσει να υπάρξει αυστηρή τήρηση των προδιαγραφών ασφαλείας, δηλώνοντας ότι θα παρακολουθούν την πορεία του πλωτού πυρηνικού σταθμού «με μεγάλη ανησυχία».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
