 |
|
|  Tρίτη 22/5
Η Αμερικανίδα τραγουδίστρια Κέλι Κλάρκσον ζήτησε έλεγχο των όπλων- "Έχω βαρεθεί να τηρώ ενός λεπτού σιγή" είπε από τη σκηνή των Billboard Music
Awards
ΑΠΕ-ΜΠΕ.-
Μου ζήτησαν να ξεκινήσω με «ενός λεπτού σιγή» τόνισε , η Αμερικανίδα τραγουδίστρια Κέλι Κλάρκσον για την ένοπλη επίθεση σε σχολείο της Σάντα Φε κατά την έναρξη της τελετής απονομής των Billboard Music Awards το βράδυ της Κυριακής.
«Αλλά έχω βαρεθεί τόσο πολύ τις στιγμές σιωπής - γιατί δεν φέρνουμε μια στιγμή αλλαγής; Γιατί δεν αλλάζουμε αυτό που συμβαίνει;», είπε.
Αυτά είναι θεμιτά ερωτήματα σε ένα χρόνο, όταν έχουμε χάσει τον αριθμό των επιθέσεων σε σχολεία και των αθώων ανθρώπων που σκοτώθηκαν αυτά τα 20 χρόνια από το πολύνεκρο επεισόδιο στο Κόλουμπαϊν.
«Πριν ξεκινήσουμε το σόου σήμερα, υπάρχει κάτι που θα ήθελα να πω - θα είναι τόσο δύσκολο» τόνισε η Κλάρκσον με δάκρυα στα μάτια - «για την τραγωδία την Παρασκευή στο Λύκειο της Σάντα Φε. Είμαι κορίτσι από το Τέξας και η πατρίδα μου είχε τόσο πολύ σπαραγμό τη χρονιά που πέρασε. Και για άλλη μια φορά, θρηνούμε περισσότερα παιδιά που πέθαναν χωρίς λόγο. Και απόψε ήθελαν (οι διοργανωτές) να πω - ότι προφανώς θέλουμε να προσευχηθούμε για όλα τα θύματα και τις οικογένειές τους» ανέφερε.
«Αλλά ήθελαν επίσης να τηρήσω ενός λεπτού σιγή και έχω βαρεθεί τις στιγμές σιωπής! Δεν έχει αποτέλεσμα! Προφανώς. Γιατί λοιπόν να μην προχωρήσουμε σε μία στιγμή δράσης, μια στιγμή αλλαγής. Γιατί δεν αλλάζουμε αυτό που συμβαίνει; Είναι φρικτό. Και οι μαμάδες και οι μπαμπάδες θα πρέπει να μπορούν να στείλουν τα παιδιά τους στο σχολείο, στην εκκλησία, στις κινηματογραφικές αίθουσες, στα club - θα πρέπει να είστε σε θέση να ζήσετε τη ζωή σας χωρίς αυτό το φόβο. Πρέπει να κάνουμε το καλύτερο! Αυτοί οι άνθρωποι χάνουν τα παιδιά τους, χάνουμε τις κοινότητές μας, χάνουμε τις οικογένειές μας - έχω τέσσερα παιδιά και δεν μπορώ να φανταστώ να δέχομαι αυτό το τηλεφώνημα ή το χτύπημα στην πόρτα. Έτσι, αντί για ενός λεπτού σιγή, θέλω να τους τιμήσω. Ας έχουμε λοιπόν ενός λεπτού δράση - ενός λεπτού αλλαγή», πρόσθεσε.
Στη συνέχεια κάλεσε στη σκηνή την Αριάνα Γκράντε - της οποίας η ζωή απειλήθηκε από βία όταν τρομοκράτης σκότωσε 22 ανθρώπους μετά τη συναυλία της στο Μάντσεστερ ακριβώς πριν από ένα χρόνο. Η Αριάνα Γκράντε τραγούδησε το καινούργιο της single, «No Tears Left to Cry».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
