 |
|
|  Πέμπτη 24/5
Επιστήμονες αναζητούν και πάλι το τέρας του Λοχ Νες στη Σκωτία, αυτή τη φορά χρησιμοποιώντας περιβαλλοντικό DNA
Reuters
Μια διεθνής ομάδα επιστημόνων σχεδιάζει να σαρώσει τα παγωμένα βάθη του Λοχ Νες την επόμενη εβδομάδα, χρησιμοποιώντας περιβαλλοντικό DNA (eDNA) σε ένα πείραμα με στόχο να διαπιστωθεί εντέλει αν το θρυλικό τέρας, η Νέσι, ζει πράγματι ή ζούσε κάποτε στα νερά της λίμνης.
Η χρήση δειγμάτων eDNA αποτελεί καθιερωμένο πλέον εργαλείο για την παρακολούθηση της θαλάσσιας ζωής, όπως των φαλαινών και των καρχαριών. Ένας ζωντανός οργανισμός, όποτε μετακινείται στο περιβάλλον του αφήνει πίσω του δείγματα DNA από το δέρμα του, τα λέπια, τα φτερά, τη γούνα ή τα ούρα και τα περιττώματά του.
"Είναι δυνατόν να συλλέξουμε το DNA, να το αναλύσουμε και κατόπιν να το χρησιμοποιήσουμε για να ταυτοποιήσουμε οποιοδήποτε είδος, εισάγοντάς το στη μεγάλη βάση των γνωστών γενετικών ακολουθιών που έχουμε από εκατοντάδες χιλιάδες διαφορετικούς οργανισμούς", είπε ο εκπρόσωπος της ομάδας, ο καθηγητής Νιλ Γκέμελ του Πανεπιστημίου του Οτάγκο, στη Νέα Ζηλανδία.
Η πρώτη γραπτή αναφορά για ένα τέρας στην περιοχή αυτή της Σκωτίας συνδέεται με τον Ιρλανδό μοναχό Άγιο Κολούμπα ο οποίος, σύμφωνα με τον θρύλο, τον 6ο αιώνα, "εξόρκισε" ένα θαλάσσιο πλάσμα στα βάθη του ποταμού Νες.
Η διασημότερη φωτογραφία της Νέσι, ή "φωτογραφία του χειρουργού", όπως αποκαλείται, τραβήχθηκε το 1934 και δείχνει ένα κεφάλι πάνω σε έναν μακρύ λαιμό που υψώνεται από τα νερά. Αποκαλύφθηκε 60 χρόνια αργότερα ότι επρόκειτο για φάρσα. Όμως στο μεταξύ είχαν γίνει αμέτρητες ανεπιτυχείς προσπάθειες για να εντοπιστεί το τέρας. Το 2003 το BBC χρηματοδότησε μια εκτεταμένη επιστημονική έρευνα με 600 συσκευές ηχοεντοπισμού και δορυφορική παρακολούθηση για να "χτενίσει" τη λίμνη σε όλο το μήκος της.
Η πιο πρόσφατη προσπάθεια έγινε πριν από δύο χρόνια, όταν ένα υπερσύγχρονο, μη επανδρωμένο, τηλεκατευθυνόμενο υποβρύχιο βρήκε πράγματι ένα τέρας – όχι όμως αυτό που αναζητούσε: επρόκειτο για ένα ομοίωμα που χρησιμοποιήθηκε στα γυρίσματα της ταινίας "Η ιδιωτική ζωή του Σέρλοκ Χολμς" το 1970 και είχε βυθιστεί στη λίμνη πριν από σχεδόν μισόν αιώνα.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
