 |
|
|  Πέμπτη 24/5
Χιλιάδες άνθρωποι συγκεντρώθηκαν στην Αυστραλία για να παρατηρήσουν την ίδια χρονική στιγμή τα αστέρια, ελπίζοντας σε ένα ρεκόρ Γκίνες
Hihnua
Η Καμπέρα της Αυστραλίας είναι μια ήσυχη πόλη. Την Τετάρτη το βράδυ όμως χιλιάδες άνθρωποι συγκεντρώθηκαν στο Εθνικό Πανεπιστήμιο της Αυστραλίας (ANU) κρατώντας τηλεσκόπια, ενώ κάποιοι είχαν πάρει μαζί τους και πτυσσόμενα καθίσματα. Εκτός από την Καμπέρα, στην ενατένιση των αστεριών συμμετείχαν και άνθρωποι από πολλές ακόμη περιοχές της χώρας. Η εκδήλωση ξεκίνησε στις 20:40 τοπική ώρα και επί 10 λεπτά οι συμμετέχοντες παρατηρούσαν τα αστέρια με τηλεσκόπιο ή φορώντας γυαλιά.
Οι διοργανωτές της εκδήλωσης, που είναι το Εθνικό Πανεπιστήμιο και ο Ραδιοφωνικός Σταθμός της Αυστραλίας ABC, ελπίζουν πως όταν ανακοινωθεί ο ακριβής αριθμός των συμμετεχόντων, θα μπουν στο βιβλίο των Ρεκόρ Γκίνες ως «οι περισσότεροι άνθρωποι που παρατηρούσαν τα αστέρια σε πολλούς χώρους την ίδια χρονική στιγμή».
Ο 60χρονος Άλαν Μπράουν έφερε από το σπίτι του ένα μεγάλο κόκκινο τηλεσκόπιο που είχε αγοράσει ο πατέρας του πριν από 25 χρόνια. Από παιδί μαζί με τον αδελφό του, όπως λέει, παρατηρούσε ώρες τα αστέρια στον ουρανό. Ένας άλλος λάτρης του σύμπαντος, ο 16χρονος Ντάρσι Λιντς, ήταν επίσης στη διοργάνωση του 2015. Το 2011 παρακολούθησε κάποια μαθήματα αστρονομίας και ευελπιστεί στο μέλλον να καταφέρει να κάνει σπουδές στον τομέα αυτό.
Δεν τίθεται θέμα εάν κάποιος δεν έχει επαγγελματικό τηλεσκόπιο καθώς όσοι θέλουν να συμμετάσχουν έχουν τη δυνατότητα να αγοράσουν ένα μικρό αντί 7 δολαρίων Αυστραλίας (περίπου 5,3 δολάρια ΗΠΑ), με το οποίο μπορούν να δουν καθαρά το φεγγάρι. Η κυρία που πουλούσε τηλεσκόπια στην περιοχή είπε ότι το βράδυ της εκδήλωσης πούλησε περίπου 2.000 τεμάχια. Νωρίτερα, η ίδια είχε κάνει καλές πωλήσεις μέσω Διαδικτύου, με αποτέλεσμα να αποκομίσει κέρδη από την πώληση συνολικά 5.000 τηλεσκοπίων.
Το προηγούμενο ρεκόρ ήταν τον Αύγουστο του 2015 στην Αυστραλία, όταν 7.960 άνθρωποι από 37 διαφορετικά μέρη κοιτούσαν την ίδια στιγμή τα αστέρια.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
