 |
|
|  Παρασκευή 25/5
Βρετανός στρατιωτικός επιχείρησε να δολοφονήσει τη σύζυγό του σαμποτάροντας το αλεξίπτωτό της- Εκείνη έζησε από θαύμα αν και βούτηξε στο κενό από ύψος 1200 μέτρων
AFP-Reuters
Προσπάθησε να δολοφονήσει τη σύζυγό του σαμποτάροντας το αλεξίπτωτό της, με αποτέλεσμα η γυναίκα να βουτήξει στο κενό από ύψος 1200 μέτρων, αφού το αλεξίπτωτό της δεν άνοιξε ποτέ μετά την πτώση από το αεροσκάφος: ο λόγος για έναν λοχία του βρετανικού στρατού, τον οποίο βρετανικό δικαστήριο έκρινε ένοχο για απόπειρα ανθρωποκτονίας.
Η 41χρονη Βικτόρια Σίλιερς τραυματίστηκε σοβαρά στη σπονδυλική της στήλη, υπέστη κατάγματα στο πόδι, στην κλείδα και τα πλευρά και επέζησε από θαύμα διότι «προσγειώθηκε» σε ένα χωράφι που είχε πρόσφατα εκχερσωθεί. Επιπλέον, ήταν έμπειρη αλεξιπτωτίστρια που όταν αντιλήφθηκε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά κατάφερε να επιβραδύνει την πτώση της, ενώ το βοηθητικό αλεξίπτωτο άνοιξε λίγο πριν την πρόσκρουση στο έδαφος.
Η ποινή σε βάρος του συζύγου της Έμιλ Σίλιερς, ηλικίας 38 ετών, θα ανακοινωθεί αργότερα. Ο ίδιος αρνήθηκε ότι προσπάθησε να τη σκοτώσει.
Κατά τη διάρκεια της δίκης στο δικαστήριο του Ουίντσεστερ αποκαλύφθηκε ότι ο κατηγορούμενος, γνωρίζοντας ότι η σύζυγός του σχεδίαζε να πραγματοποιήσει πτώση με αλεξίπτωτο, κατέστρεψε στο αλεξίπτωτό της, ενώ είχε κρυφτεί σε μια τουαλέτα του αεροδρομίου στο Νετέραβον, στη νοτιοδυτική Αγγλία. Αποτέλεσμα της δολιοφθοράς, το αλεξίπτωτο δεν άνοιξε όταν εκείνη πήδηξε από το αεροπλάνο τον Απρίλιο του 2015.
Στο δικαστήριο αποκαλύφθηκε επίσης ότι μια εβδομάδα πριν, ο Σίλιερς είχε «πειράξει» την κουζίνα γκαζιού στο σπίτι της οικογένειας, με την ελπίδα ότι όταν η γυναίκα του την άναβε, θα προκαλούσε έκρηξη. Παρόντα ήταν και τα δύο του παιδιά, ευτυχώς ωστόσο τα σχέδιά του δεν στέφθηκαν με επιτυχία.
«Όλα τα στοιχεία δείχνουν ότι ο Έμιλ Σίλιερς είχε τα κίνητρα και τις ευκαιρίες να διαπράξει αυτές τις προμελετημένες απόπειρες να δολοφονήσει τη σύζυγό του» επισήμανε η εισαγγελέας Αμάντα Σάβετζ σε μια ανακοίνωση.
Σύμφωνα με την αστυνομία, ο Σίλιερς στόχευε να επωφεληθεί της αποζημίωσης από την ασφαλιστική εταιρεία για τον θάνατο της συζύγου του, χρήματα που θα τον βοηθούσαν να ξεκινήσει μια νέα ζωή με την ερωμένη του.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
