 |
|
|  Σάββατο 26/5
«Δεν είμαστε κτήνη» λέει η οικογένεια μιας 19χρονης μετανάστριας απο την Γουατεμάλα, που έπεσε νεκρή από πυρά αμερικανού συνοριοφύλακα
Reuters
Η οικογένεια μιας 19χρονης γυναίκας από τη Γουατεμάλα που σκοτώθηκε από τα πυρά ενός αμερικανού συνοριοφύλακα, ζήτησε χθες από την κυβέρνηση των ΗΠΑ να ρίξει τους τόνους της ρητορικής της για τους μετανάστες, αφού ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ χαρακτήρισε «κτήνη» τα μέλη συμμοριών που εισέρχονται στη χώρα.
Η γυναίκα, που ταυτοποιήθηκε από την οικογένειά της ως η Κλαούντια Γκόμεζ, σκοτώθηκε την Τετάρτη στο νότιο Τέξας από τα πυρά ενός συνοριοφύλακα που άνοιξε πυρ σε αρκετούς ανθρώπους που «του όρμησαν», τόνισε η συνοριοφυλακή με ανακοίνωσή της την Παρασκευή.
Η υπηρεσία τους χαρακτήρισε «παράνομους αλλοδαπούς» και μια «ομάδα ύποπτων παράνομων αλλοδαπών», σημειώνοντας ότι η Γκόμεζ ήταν ανάμεσα τους.
Με ανακοίνωση που εξέδωσε νωρίτερα η συνοριοφυλακή ανέφερε ότι οι άνθρωποι επιτέθηκαν στον αξιωματικό με αιχμηρά αντικείμενα και ότι η Γκόμεζ είναι ανάμεσα στους επιτιθέμενους.
«Προς την κυβέρνηση των ΗΠΑ (ζητώ) να μην μας μεταχειρίζεστε σαν ζώα, μόνο επειδή είστε μια ισχυρή και ανεπτυγμένη χώρα», δήλωσε η Ντομίνγκα Βιθέντε, θεία της Γκόμεζ, σε δημοσιογράφους στην Πόλη της Γουατεμάλας.
Η 19χρονη Κλαούντια, από τις ορεινές περιοχές της Γουατεμάλας, έφυγε από το σπίτι της προς αναζήτηση δουλειάς και ευκαιριών εκπαίδευσης, δήλωσε η Βιθέντε.
Την Πέμπτη το υπουργείο Εξωτερικών της Γουατεμάλας τόνισε ότι τα δικαιώματα των μεταναστών πρέπει να γίνονται σεβαστά.
Ένα βίντεο διάρκειας επτά λεπτών που αναρτήθηκε στο διαδίκτυο και συγκέντρωσε χιλιάδες θεάσεις, φέρεται να δείχνει τα επακόλουθα του συμβάντος σε μια οδό κατοικημένης περιοχής. Στο βίντεο, μια γυναίκα φωνάζει στα ισπανικά: «Γιατί πυροβολήσατε το κορίτσι; Το σκοτώσατε!»
Ο Τραμπ την περασμένη εβδομάδα, αναφερόμενος σε εγκληματικές συμμορίες, χαρακτήρισε κάποιους παράτυπους μετανάστες «κτήνη».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
