 |
|
|  Δευτέρα 28/5
Οι αρχές τού Μεξικού συνέλαβαν τη σύζυγο του επικεφαλής του ισχυρότερου καρτέλ των ναρκωτικών στη χώρα,που υπολογίζεται οτι έχει έσοδα ύψους έως και 50 δισ. δολαρίων
AFP-Reuters
Οι αρχές του Μεξικού ανακοίνωσαν την Κυριακή ότι συνέλαβαν τη σύζυγο του βαρόνου των ναρκωτικών Νεμέσιο Οσεγκέρα Σερβάντες, η οποία κατηγορείται για νομιμοποίηση εσόδων από εγκληματική δραστηριότητα για λογαριασμό του καρτέλ του, στο οποίο αποδίδεται η εισαγωγή τεράστιων ποσοτήτων ηρωίνης στις ΗΠΑ.
Ο Οσεγκέρα, γνωστός επίσης με το προσωνύμιο «Ελ Μέντσο», έχει αναδειχθεί στον ισχυρότερο βαρόνο των ναρκωτικών στο Μεξικό αφότου ο Χοακίν «Ελ Τσάπο» Γκουσμάν εκδόθηκε πέρυσι για να δικαστεί από την αμερικανική δικαιοσύνη.
Η σύζυγός του Ροσαλίντα Γκονσάλες Βαλένσια συνελήφθη από πεζοναύτες στο Σαπόπαν, ένα προάστιο της πόλης Γουαδαλαχάρα, στη δυτική Πολιτεία Χαλίσκο, «χωρίς να πέσει ούτε τουφεκιά», έπειτα από την έκδοση δικαστικής διαταγής για τη σύλληψή της για σχέσεις με το οργανωμένο έγκλημα και ξέπλυμα βρόμικου χρήματος, δήλωσε ο ομοσπονδιακός υπουργός Εσωτερικών Αλφόνσο Ναβαρέτε σε δημοσιογράφους κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου.
Ο Ναβαρέτε εξήγησε ότι η σύζυγος του βαρόνου «φέρεται να διαχειριζόταν πόρους» για λογαριασμό του Καρτέλ Νέα Γενιά του Χαλίσκο, που οι μεξικανικές αρχές χαρακτηρίζουν πλέον την ισχυρότερη συμμορία του οργανωμένου εγκλήματος στη χώρα, καθώς έχει εξαπλωθεί σε εννιά πολιτείες του Μεξικού, στις ΗΠΑ, ενώ διατηρεί επίσης σχέσεις με συμμορίες σε άλλα κράτη της Λατινικής Αμερικής, της Αφρικής, της Ευρώπης και της Ασίας.
«Αυτή η γυναίκα είναι πιθανόν η διαχειρίστρια των πόρων της εγκληματικής οργάνωσης» και αντιμετωπίζει δικαστικές διώξεις, επέμεινε ο Ναβαρέτε.
Κατά τους υπολογισμούς της μεξικανικής κυβέρνησης, το καρτέλ που διευθύνει ο «Ελ Μέντσο» έχει συσσωρεύσει έσοδα ύψους έως και 50 δισεκατομμυρίων δολαρίων.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
