 |
|
|  Δευτέρα 4/6
Διαδηλώσεις κατά της αύξησης των τιμών και των φόρων συγκλονίζουν στην Ιορδανία
AFP
Η Ιορδανία ταλανίζεται εδώ και νύχτες από διαδηλώσεις κατά της αύξησης των τιμών και ενός νομοσχεδίου για την αύξηση φόρων, ενώ το Αμάν τελεί υπό την πίεση του ΔΝΤ να προβεί σε διαρθρωτικές οικονομικές μεταρρυθμίσεις.
Ο βασιλιάς Αμπντάλα Β' κάλεσε σε "εθνικό, συνολικό και ορθολογικό διάλογο για το νομοσχέδιο για τον φόρο εισοδήματος", το οποίο έχει προκαλέσει αυτές τις διαμαρτυρίες, που είναι από τις σοβαρότερες την τελευταία πενταετία.
Συγκεντρώσεις πραγματοποιήθηκαν στο Αμάν και σε άλλες πόλεις του βασιλείου εναντίον του νομοσχεδίου που προβλέπει τη φορολόγηση των χαμηλών εισοδημάτων. Οι κινητοποιήσεις έγιναν τη νύχτα, την περίοδο του Ραμαζανιού, του μήνα νηστείας για τους μουσουλμάνους κατά τη διάρκεια του οποίου η νυχτερινή ζωή είναι κατά παράδοση έντονη.
Σχεδόν 3.000 πολίτες συγκεντρώθηκαν κοντά στα γραφεία του πρωθυπουργού στο κέντρο της πρωτεύουσας παρά τα αυστηρά μέτρα ασφαλείας.
"Αυτός που αυξάνει τις τιμές θέλει να πυρπολήσει τη χώρα", "Είμαστε ο λαός, είμαστε η κόκκινη γραμμή", "Κυρίαρχος λαός, κυρίαρχη πατρίδα", φώναζαν οι διαδηλωτές κρατώντας ιορδανικές σημαίες και ζητώντας ξανά την απομάκρυνση του πρωθυπουργού Χάνι Μούλκι.
Εκατοντάδες διαδηλωτές κατέβηκαν επίσης στους δρόμους της Ζάρκα, της Μπάλκα στην ανατολική Ιορδανία, της Μάαν και της Κάρακ στη νότια, της Μάφρακ, της Ιρμπίντ και της Γέρασα στη βόρεια.
Ώρες νωρίτερα, οι διαπραγματεύσεις είχαν αποβεί άκαρπες μεταξύ των εκπροσώπων των συνδικάτων και του Μούλκι, ο οποίος τόνισε μετά τις συνομιλίες ότι η διαβίβαση του νομοσχεδίου στο κοινοβούλιο "δεν σημαίνει απαραίτητα την έγκρισή του από το σώμα".
Ο πρόεδρος της μεγαλύτερης συνδικαλιστικής ομοσπονδίας, ο 'Αλι αλ-'Αμπους, δήλωσε ότι είπε στον πρωθυπουργό ότι ο "πολίτης εξαντλείται από την αύξηση των τιμών και των φόρων" και ότι "το κράτος πρέπει να διαφυλάξει την ανεξαρτησία του και να μην ενδώσει στις απαιτήσεις του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ).
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
