 |
|
|  Τρίτη 5/6
Το Ανώτατο Δικαστήριο τών ΗΠΑ δικαίωσε εναν χριστιανό ζαχαροπλάστη, ο οποίος είχε αρνηθεί, για θρησκευτικούς λόγους, να φτιάξει τη γαμήλια τούρτα για ένα ομοφυλόφιλο ζευγάρι
AFP
Το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ δικαίωσε χθες Δευτέρα την προσφυγή ενός ζαχαροπλάστη από το Κολοράντο, ο οποίος είχε αρνήθηκε να φτιάξει τη γαμήλια τούρτα για ένα ομοφυλόφιλο ζευγάρι σε μια πολύκροτη δίκη που προκάλεσε αντιπαράθεση ανάμεσα στους υπέρμαχους των δικαιωμάτων των γκέι και εκείνους της θρησκευτικής ελευθερίας.
Ένα ζευγάρι γκέι--οι Ντέιβιντ Μάλινς και Τσάρλι Κρεγκ--προσέφυγαν το 2012 στην Επιτροπή Πολιτικών Δικαιωμάτων του Κολοράντο επειδή ο ζαχαροπλάστης Τζακ Φίλιπς αρνήθηκε να τους φτιάξει την τούρτα για τον γάμο τους, με το αιτιολογικό ότι δεν του το επιτρέπουν οι θρησκευτικές του πεποιθήσεις.
Η Επιτροπή είχε αποφανθεί εις βάρος του Φίλιπς, ο οποίος στη συνέχεια προσέφυγε στο Ανώτατο Δικαστήριο που χθες αποφάνθηκε, με ψήφους 7-2, ότι η Επιτροπή είχε παραβιάσει τα δικαιώματα του Φίλιπς έτσι όπως αυτά ορίζονται από την Πρώτη Τροπολογία του Αμερικανικού Συντάγματος--που κατοχυρώνει τη θρησκευτική ελευθερία (ανεξιθρησκεία) και την ελευθερία της έκφρασης. Στην απόφασή του συγκεκριμένα αναφέρεται ότι η Επιτροπή, κρίνοντας ότι το ζαχαροπλαστείο Masterpiece Cakeshop υποχρεούται να εξυπηρετεί τους πελάτες του ανεξαρτήτως του σεξουαλικού τους προσανατολισμού, επέδειξε "σαφή και ανεπίτρεπτη εχθρικότητα προς τις ειλικρινείς θρησκευτικές απόψεις" του ζαχαροπλάστη.
Οι δικαστές ωστόσο δεν κατέληξαν σε απόφαση για το αν μια επιχείρηση μπορεί να αρνηθεί να εξυπηρετήσει γκέι και λεσβίες με βάση τις θρησκευτικές τους απόψεις, γεγονός που σημαίνει ότι το επίμαχο αυτό θέμα αναμένεται να επανέλθει στο προσκήνιο.
Το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ νομιμοποίησε τον γάμο μεταξύ προσώπων του ιδίου φύλου σε εθνικό επίπεδο το 2015 και η πολιτεία του Κολοράντο διαθέτει μια σειρά από νόμους κατά των διακρίσεων οι οποίοι προστατεύουν τους ομοφυλόφιλους.
Αυτή ήταν η πιο σημαντική υπόθεση για τα δικαιώματα των γκέι από τότε που το Ανώτατο Δικαστήριο νομιμοποίησε τους γάμους μεταξύ προσώπων του ιδίου φύλου.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
