 |
|
|  Πέμπτη 7/6
Ο πρώτος Ισπανός αστροναύτης αναλαμβάνει το υπουργείο Επιστημών και Καινοτομίας
AFP-Reuters
Ο αστροναύτης Πέδρο Ντούκε, ο πρώτος Ισπανός που ταξίδεψε στο διάστημα, θα είναι ο νέος υπουργός Επιστημών στην κυβέρνηση του Σοσιαλιστή Πέδρο Σάντσεθ, όπως ανέφεραν πηγές του κόμματος.
Ο Ντούκε, που έχει σπουδάσει αεροναυπηγική και έγινε διάσημος σε όλη την Ισπανία όταν πραγματοποίησε την πρώτη του αποστολή στο διάστημα, πριν από 20 χρόνια, θα αναλάβει το υπουργείο στο οποίο υπάγονται επίσης τα πανεπιστήμια και ο τομέας της καινοτομίας.
Ο Ντούκε αποφοίτησε από το Πολυτεχνείο της Μαδρίτης το 1986 και έξι χρόνια αργότερα επιλέχθηκε για ένα πρόγραμμα εκπαίδευσης υποψήφιων αστροναυτών της Ευρωπαϊκής Διαστημικής Υπηρεσίας. Αφού εκπαιδεύτηκε στη Ρωσία και τις ΗΠΑ, έκανε την πρώτη του διαστημική πτήση το 1998 με το διαστημικό λεωφορείο Discovery. Έμεινε για εννέα ημέρες στο διάστημα, πραγματοποιώντας τριάντα επιστημονικά πειράματα που σχετίζονται με θέματα όπως η ανάπτυξη των φυτών και η ανθρώπινη γήρανση έξω από τον πλανήτη Γη. Οκτώ εκατομμύρια Ισπανοί παραακολούθησαν την πρώτη του διαστημική περιπέτεια ζωντανά.
Πέντε χρόνια αργότερα, το 2003, ο Ντούκε επέστρεψε στο διάστημα, αυτή τη φορά με έναν ρωσικό πύραυλο Σογιούζ που τον μετέφερε στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Προηγουμένως, το 1999, είχε τιμηθεί με το περίβλεπτο Βραβείο Πρίγκιπας των Αστουριών για τη διεθνή συνεργασία, το οποίο συχνά αποκαλείται "Νόμπελ του Ισπανόφωνου Κόσμου".
Τα τελευταία χρόνια είχε αναδειχθεί σε πολέμιο πρακτικών όπως η ομοιοπαθητική, ενώ επέκρινε δριμύτατα τις περικοπές στην επιστημονική έρευνα και την εκπαίδευση που προωθούσε ο πρώην πρωθυπουργός Μαριάνο Ραχόι.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
