 |
|
|  Κυριακή 10/6
Ομογένεια
Η Ι. Μονή Σινά και το Ίδρυμα Μουσικής της Αρχιεπισκοπής Αθηνών ενώνουν τις δυνάμεις τους για τη διάδοση της βυζαντινής μουσικής στην Αίγυπτο
ΚΑΪΡΟ/ΑΠΕ-ΜΠΕ/Νίκος Κάτσικας
Με μία εορταστική εκδήλωση, με αφορμή την ιδιαίτερα πετυχημένη διεξαγωγή των προαγωγικών εξετάσεων της Σχολής Βυζαντινής Μουσικής της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών στο Κάιρο – σε συνεργασία από φέτος με την ιστορική Αμπέτειο Σχολή της αιγυπτιακής πρωτεύουσας – η Ιερά Μονή και Αρχιεπισκοπή Σινά ένωσε και επίσημα τις δυνάμεις της με το Ίδρυμα Εκκλησιαστικής και Παραδοσιακής Μουσικής της Ι. Αρχιεπισκοπής Αθηνών, στο ιδιαίτερα σημαντικό αυτό εκπαιδευτικό πρόγραμμα, που φέρνει πιο κοντά τους δύο λαούς και τα δύο κράτη.
Με την ευκαιρία της εκδήλωσης , ο Αρχιεπίσκοπος Σινά, Φαράν και Ραϊθούς κ. Δαμιανός συνεχάρη τον πανοσιολογιώτατο αρχιμανδρίτη π. Ειρηναίο Νάκο, Γενικό Δ/ντή του εν λόγω Ιδρύματος, για την προσφορά του στην εκπαίδευση των ελλήνων αλλά και των αραβόφωνων ελληνορθόδοξων, που διαμένουν στο Κάιρο και στην Αλεξάνδρεια.
Μάλιστα, ο Προκαθήμενος του θεοβάδιστου μοναστηριού της Αγίας Αικατερίνης του Σινά, δεν έκρυψε τη μεγάλη του ικανοποίηση για το γεγονός ότι την επόμενη χρονιά, το τμήμα αυτό βυζαντινής μουσικής θα έχει να παρουσιάσει και τους πρώτους επί πτυχίω σπουδαστές.
Και ως απόδειξη της ενίσχυσης της συνεργασίας που ξεκίνησε δυναμικά φέτος, προσκάλεσε για το άμεσο χρονικό διάστημα το Ίδρυμα της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών να διοργανώσει με ένα δικό του χορωδιακό κλιμάκιο μία μεγάλη συναυλία βυζαντινής μουσικής, τόσο στο Σινά όσο και στο Κάιρο.
Από την πλευρά της, η Συντονίστρια Εκπαίδευσης Βορείου Αφρικής και Μέσης Ανατολής Δρα Μαριέττα Κουμαριανού, τόνισε ότι οι αρχές είναι στο πλευρό του όλου εγχειρήματος.
Η όλη εκδήλωση ολοκληρώθηκε με την απόδοση εκκλησιαστικών ύμνων και βυζαντινών τραγουδιών καθώς και αποσπασμάτων από όπερα εκ μέρους του π. Ειρηναίου Νάκου καθώς και το πολυχρόνιο του Αρχιεπισκόπου Σινά, Φαράν και Ραϊθούς κ. Δαμιανού.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
