 |
|
|  Τετάρτη 13/6
ΕΝΑΣ ΥΠΕΡΟΧΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ!
Δασκάλα,απο το Νιου Τζέρσεϊ των ΗΠΑ,υποσχέθηκε να αφήσει στο σχολείο της 1 εκατ. δολάρια και…το έκανε!!
«New York Times»,newsbeast.gr
Όταν η Genevieve Via Cava, δασκάλα ειδικής αγωγής σε σχολείο του Νιου Τζέρσεϊ των ΗΠΑ, είπε μια μέρα στους μαθητές της πως κάποτε θα τους έδινε 1 εκατ. δολάρια, κανείς δεν την πίστεψε.
Ποια δασκάλα έχει εξάλλου τόσα λεφτά στην άκρη; Φανταστείτε λοιπόν την έκπληξη του σχολικού συμβουλίου όταν κατέφτασε το τσεκ του 1 εκατ. δολαρίων και είδαν στο όνομα την παλιά τους δασκάλα Genevieve Via Cava, κάπου εφτά χρόνια μετά τον θάνατό της στα 89.
Σύμφωνα με τη διαθήκη της, τα χρήματα θα χρηματοδοτήσουν υποτροφίες παιδιών με ειδικές ανάγκες και θα καλυτερεύσουν τη σχολική τους καθημερινότητα. «Δεν είχα αμφιβολία πως θα έκανε κάποια δωρεά», είπε ο επιστάτης του σχολείου Emanuele Triggiano στους «New York Times», «η έκπληξη ήταν το ποσό που μας έστειλε».
Η Via Cava πέρασε όλη την επαγγελματική της ζωή ως δασκάλα παιδιών ειδικής αγωγής πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και αγαπούσε τους μαθητές της σαν τη ζωή της, μόνο που οι συνάδελφοί της μοιραία διερωτήθηκαν πού βρήκε τόσα λεφτά;
Όχι, δεν ήταν πλούσια, μας λέει ο 63χρονος Richard Jablonski, παντοτινός φίλος της εκλιπούσας και εκτελεστής της διαθήκης της, το ποσό-μαμούθ συγκεντρώθηκε σέντσι-σέντσι μέσα σε αρκετές δεκαετίες! «Σφιχτοχέρα» τη χαρακτηρίζει ο φίλος της, πόσο μάλλον που είχε πια καλό σκοπό στη ζωή της και δεν ξόδευε σχεδόν για τίποτα.
«Και το όνομά της θα ζήσει για πάντα μέσα από αυτό το καταπίστευμα υποτροφιών», λέει στην εφημερίδα ο Jablonski, «είναι πραγματικά απίστευτος ο αντίκτυπος που είχε η κίνησή της»…
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
