 |
|
|  Σάββατο 16/6
Xόκεϊ επί πάγου
Τεντ Λεόνσης: Ο Oμογενής που έφερε τον τίτλο στην Ουάσιγκτον με τους Washington Capitals
ekirikas.com
ΛΑΣ ΒΕΓΚΑΣ.-
Ο Τεντ Λεόνσης (Ted Leonsis) έστεκε στον πάγο της T-Mobile Arena, χωρίς κανέναν γύρω του. «Μία σπάνια στιγμή ησυχίας, εντός ενός ονείρου που έγινε πραγματικότητα, ανάμεσα στην ολοκλήρωση μιας αναζήτησης δύο δεκαετιών και μίας ταραχώδους γιορτής», έγραψε ο κ. Adam Kilgore της «The Washington Post» αναφερόμενος στον τίτλο που κατέκτησαν οι Washington Capitals στο χόκεϊ επί πάγου.
O κ. Λεόνσης, επεσήμανε το άρθρο, είχε δει τις φωτογραφίες πίσω στην Ουάσιγκτον με τους δρόμους να έχουν πλημμυρίσει στα κόκκινα, μία πόλη σε πλήρη ενότητα. Κρατούσε το δεξί του χέρι στο μάγουλό του. Τα μάτια του είχαν δάκρυα χαράς.
Εγγονός Ελλήνων μεταναστών, γεννήθηκε σε μια οικογένεια μέτριων μέσων στο Μπρούκλιν και πέρασε τα πρώτα του χρόνια εκεί. «Τίποτε δεν είναι εύκολο» σκέφτηκε μέσα στη γιορτή για την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Και έπειτα, μετά από ένα χτυποκάρδι μία ακόμη σκέψη: «Τι πρέπει να κάνω του χρόνου για να έχουμε το ίδιο αποτέλεσμα;».
Ο κ. Λεόνσης (Θεόδωρος -Τεντ- Λεουτσάκος, βρίσκεται σταθερά στον κατάλογο του «ΤΝΗ» με τους 50 πλουσιότερους Ελληνοαμερικανούς) αγόρασε τους Washington Capitals το 1999. Πίστευε στον αστικό σκοπό μίας ομάδας, το πώς μπορεί να βοηθήσει την πόλη να έχει πιο στενή σχέση. Αλλά επίσης κατανοούσε πόσο στενά με τη νίκη είναι αυτά τα ιδανικά.
Ιδιοκτήτης πολυάριθμων αθλητικών ομάδων, είναι εδώ και χρόνια το επίκεντρο του αθλητικού κόσμου της περιοχής της Ουάσιγκτον DC. Ιδρυτής, πρόεδρος, διευθύνων σύμβουλος και πλειοψηφικός ιδιοκτήτης της Monumental Sports and Entertainment, η οποία κατέχει και λειτουργεί τις επαγγελματικές αθλητικές ομάδες Washington Capitals, Washington Wizards, Washington Mystics και το Verizon Center στο κέντρο της Ουάσιγκτον.
Αφού επέζησε της συντριβής αεροπλάνου το 1983, αποφάσισε να «επανεξετάσει τις προτεραιότητές του». Ο ίδιος συνέταξε μια λίστα με 101 στόχους για να επιτύχει.
«Πάντα πίστευα ότι τίποτε δεν φέρνει μία πόλη πιο κοντά από μία ομάδα που νικά στα σπορ», δήλωσε ο κ. Λεόνσης στην «WP». Η Ουάσιγκτον ήρθε κοντά για τους Capitals, αλλά επίσης υπέφερε από συλλογική οδύνη μετά από ετήσιους αποκλεισμούς νωρίς από τα πλέι οφ.
Ο κ. Λεόνσης κάποια στιγμή είπε πως γνωρίζει ότι θα θεωρείτο «αποτυχία» αν οι Capitals δεν κερδίσουν ποτέ το never Stanley Cup. Ενιωθε το ίδιο «κέντρισμα» που η βάση των φιλάθλων ένιωθε, ξανά και ξανά, έχοντας και την ευθύνη κατά νου.
«Το κάνει να είναι καλύτερο», δήλωσε ο ομογενής το βράδυ της περασμένης Πέμπτης, ενώ στεκόταν στον πάγο, αφού οι Capitals κέρδισαν τον 50ό αγώνα της σειράς επί των Vegas Golden Knights, κατακτώντας το πρωτάθλημα.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
