 |
|
|  Παρασκευή 22/6
ΥΓΕΙΑ
Εννιάχρονο αγόρι στην Ελλάδα έχασε το 80% της όρασής του από το ένα μάτι παίζοντας με έναν δείκτη λέιζερ
ΑΘΗΝΑ/ΑΠΕ-ΜΠΕ
Ένα αγόρι εννιά ετών στην Ελλάδα υπέστη σοβαρή ζημιά στο μάτι, παίζοντας με έναν δείκτη λέιζερ. Το παιδί κοιτούσε συνεχώς την πράσινη δέσμη λέιζερ, με συνέπεια να ανοίξει τρύπα στον αμφιβληστροειδή φακό του αριστερού ματιού του και να χάσει το 80% περίπου της όρασής του.
Η περίπτωση παρουσιάσθηκε από την επίκουρη καθηγήτρια οφθαλμολογίας Σοφία Ανδρούδη του Ιατρικού Τμήματος του Πανεπιστημίου της Θεσσαλίας και την χειρουργό οφθαλμίατρο - παιδοφθαλμίατρο Ελένη Παπαγεωργίου του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου της Λάρισας στο διεθνούς φήμης ιατρικό περιοδικό "The New England Journal of Medicine" (NEJM).
Το περιστατικό, σύμφωνα με τους επιστήμονες, είναι μια υπόμνηση ότι οι δείκτες λέιζερ είναι πολύ χρήσιμοι για μια παρουσίαση PowerPoint σε ακροατήριο, αλλά και επικίνδυνοι αν χρησιμοποιηθούν με λανθασμένο τρόπο. Η ενέργεια από έναν δείκτη λέιζερ που στοχεύει κατ' ευθείαν το μάτι, σύμφωνα με την Υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων (FDA) των ΗΠΑ, «μπορεί να είναι περισσότερο επιβλαβής από ό,τι αν κοιτάζει κανείς απευθείας τον Ήλιο».
Η FDA απαγορεύει τους δείκτες λέιζερ ισχύος άνω των πέντε μιλιβάτ, ενώ σε άλλες χώρες η απαγόρευση αφορά τους δείκτες άνω του ενός μιλιβάτ (mW). Όμως, δεν διαθέτουν όλα τα προϊόντα την κατάλληλη σήμανση ή μπορεί στην πραγματικότητα να έχουν μεγαλύτερη ενεργειακή ισχύ από την αναγραφόμενη, σύμφωνα με την Αμερικανική Ακαδημία Οφθαλμολογίας. Επιπλέον, όπως επισημαίνουν και οι δύο Ελληνίδες οφθαλμίατροι, δυστυχώς οι καταναλωτές μπορούν να αγοράσουν πιο ισχυρούς δείκτες λέιζερ μέσω του διαδικτύου.
Στην περίπτωση του εννιάχρονου αγοριού δεν είναι σαφές πόση ακριβώς ήταν η ισχύς της δέσμης λέιζερ. Πάντως, η βλάβη στο αριστερό μάτι του παιδιού ήταν πολύ σοβαρή για να αποκατασταθεί με επέμβαση, με αποτέλεσμα περίπου ενάμισι έτος μετά το συμβάν, η όρασή του να έχει παραμείνει μειωμένη.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
