 |
|
|  Kυριακή 24/6
Ομογένεια
Στερνό αντίο στον πρώτο Έλληνα Δήμαρχο της Αυστραλίας
neoskosmos.com
Έφυγε από την ζωή την περασμένη Παρασκευή σε ηλικία 82 ετών ο πρώην δήμαρχος Αδελαΐδας και πρώτος ελληνικής καταγωγής Δήμαρχος που εξελέγη ποτέ στην Αυστραλία, Steve Condous, σύμφωνα με ανακοίνωση που εξέδωσε ο Δήμαρχος Αδελαΐδας Martin Haese, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Ο δραστήριος πολιτικός που έλκει την καταγωγή του από το Καστελόριζο, γεννήθηκε το 1935 και μπήκε στον πολιτικό στίβο το 1968.
Ήταν παντρεμένος με την επίσης ελληνικής καταγωγής Angela (Αγγελική) Condous της οποίας το φιλανθρωπικό έργο κατά την διάρκεια της θητείας του συζύγου της στην δημαρχεία της Αδελαΐδας και αργότερα ήταν τεράστιο.
Ο Condous υπηρέτησε ως Δήμαρχος Αδελαΐδας για έξι χρόνια, από το 1987 έως το 1993 οπότε και μετά το πέρας τα θητείας του εισχώρησε στο κόμμα των Φιλελευθέρων.
O Steve Condous όταν ήταν δήμαρχος
«Χωρίς την αμέριστη συμπαράσταση και στήριξη των Ελλήνων της ομογένειας, δεν θα εκλεγόμουν ποτέ Δήμαρχος», είχε δηλώσει σε συνέντευξη του το 2002 ο προοδευτικός πολιτικός ο οποίος κατά την διάρκεια της θητείας του στο Δημαρχείο Αδελαΐδας φημίζονταν για το πάθος του να μετατρέψει το κέντρο της πόλης σε εκπαιδευτικό, επιχειρηματικό και τουριστικό προορισμό διατηρώντας τις φυσικές ομορφιές της πόλης.
Μετά από 25 χρόνια στην τοπική αυτοδιοίκηση, ο Καστελορίζιος πολιτικός εξελέγη βουλευτής στην έδρα Colton της Νότιας Αυστραλίας το 1993, χωρίς να ξεχνά ποτέ την καταγωγή του για την οποία ήταν περήφανος.
«O Steve ήταν ένας πραγματικός αρχηγός, ένας ειλικρινής άνθρωπος και ένας περήφανος Έλληνας, που άνοιξε τις πόρτες του Δημαρχείου Αδελαΐδας σε πολλούς ανθρώπους στους οποίους έδινε απλόχερα και με αγάπη την πατρική συμβουλή του», δήλωσε στο «Νέο Κόσμο» ο ομογενής επιχειρηματίας Θεοφάνης Μάρας.
Ο Steve Condous ήταν πραγματικά περήφανος για την καταγωγή του. Έκανε πάντα αναφορές στα δύσκολα χρόνια που πέρασαν οι γονείς του ως μετανάστες και μάλιστα λόγω των δύσκολων παιδικών του χρόνων, ο ίδιος ήταν εκ προοιμίου ενάντια της βίας και των φυλετικών διακρίσεων αποκαλύπτοντας πως ο πατέρας του αλλά και ο ίδιος σε ηλικία 7 ετών είχαν πέσει θύματα ρατσισμού.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
