 |
|
|  Τρίτη 26/6
Ρεκόρ πωλήσεων αλεξίσφαιρων αυτοκινήτων στο Μεξικό,εξαιτίας τής υψηλής εγκληματικότητας
Reuters
Στο χωρίς ιστορικό προηγούμενο επίπεδο στο οποίο έχουν αυξηθεί τα βίαια εγκλήματα στο Μεξικό αποδίδεται η σημαντική μεγέθυνση της ζήτησης για υπηρεσίες μετασκευής αυτοκινήτων σε αλεξίσφαιρα, με έναν όμιλο που εκπροσωπεί τις εταιρείες που κάνουν τέτοιες εργασίες να προβλέπει ότι ο αριθμός των οχημάτων που θα μετατραπούν φέτος θα καταγράψει διψήφιο ποσοστό.
Στο Μεξικό διαπράχθηκαν πέρυσι πάνω από 25.000 ανθρωποκτονίες--ο υψηλότερος αριθμός στη σύγχρονη ιστορία της χώρας αφότου άρχισαν να τηρούνται στατιστικές από την κυβέρνηση--και το 2018 η τάση συνεχίζεται, με τον τελικό απολογισμό να εκφράζονται φόβοι πως θα είναι ακόμη πιο βαρύς.
Η έλλειψη ασφάλειας συνέβαλε να αυξηθεί κατά 10% ο αριθμός των πελατών που ζητούν τις υπηρεσίες εταιρειών που προσφέρουν θωράκιση αυτοκινήτων. Τα αυτοκίνητα που μετασκευάστηκαν σε θωρακισμένα μέχρι στιγμής φέτος έχουν φθάσει τις 3.284 μονάδες, αριθμός που ήδη έχει ξεπεράσει το προηγούμενο ιστορικό ρεκόρ, που είχε καταγραφεί το 2012, σύμφωνα με τον σύνδεσμο εταιρειών θωράκισης αυτοκινήτων (AMBA).
Μολαταύτα, ο αριθμός αυτός χαρακτηρίζεται μικρός σε σύγκριση με τα 15.145 αυτοκίνητα που απέκτησαν αλεξίσφαιρη θωράκιση το 2017 στη Βραζιλία--όπου επίσης αναμένεται αύξηση της ζήτησης ως και κατά 25% φέτος.
Η ζήτηση στο Μεξικό έχει αυξηθεί τόσο που ακόμα και μεγάλες αυτοκινητοβιομηχανίες έχουν αρχίσει να πωλούν αυτοκίνητα με θωράκιση ήδη από τις γραμμές παραγωγής τους στη χώρα. Η συνήθης πρακτική μέχρι τώρα ήταν να ανατίθεται από τους ενδιαφερόμενους η θωράκιση σε εξωτερικούς προμηθευτές μετά την αγορά.
Η Audi άρχισε έτσι να κατασκευάζει μια εκδοχή ενός δημοφιλούς SUV της, του Q5, με αλεξίσφαιρη θωράκιση αποκλειστικά στην Πολιτεία Πουέμπλα, που προορίζεται τόσο για τη μεξικανική αγορά, όσο και για εξαγωγές στη Βραζιλία και στην Αργεντινή. Η εταιρεία απέφυγε να δώσει στοιχεία για τις πρόσφατες πωλήσεις της.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
