 |
|
|  Tετάρτη 27/6
Αμερικάνικα...
Γυναίκα...βίασε άνδρα,αφού τον ακινητοποίησε με μαχαίρι!
protothema.gr
Με βαρύ κατηγορητήριο βρίσκεται αντιμέτωπη μια 19χρονη γυναίκα από τη Μοντάνα των ΗΠΑ, η οποία - τυφλωμένη από το ερωτικό πάθος - εισέβαλε παράνομα στο διαμέρισμα του πρώην της και τον βίασε απειλώντας τον με μια ματσέτα.
Σύμφωνα με την κατάθεση του νεαρού Αμερικανού, η Samantha Ray Mears (με την οποία είχε χωρίσει πρόσφατα) διέρρηξε το διαμέρισμά του ενώ έλειπε, και όταν γύρισε από την έξοδό του τη βρήκε να τον περιμένει στο κρεβάτι με τη ματσέτα στο χέρι. Η 19χρονη, που είχε εμφανώς άγριες διαθέσεις, τον διέταξε να γδυθεί και να ξαπλώσει στο κρεβάτι για να κάνουν έρωτα. Φοβούμενος ότι θα του έκανε κακό, ο πρώην της κοπέλας συμμορφώθηκε και εκείνη γδύθηκε και ανέβηκε πάνω του, χωρίς να αφήνει στιγμή από το χέρι το μεγάλο μαχαίρι.
Όταν ο καταγγέλλων προσπάθησε να τη σταματήσει, εκείνη νευρίασε και τον δάγκωσε στο χέρι. Στη συνέχεια η πράξη συνεχίστηκε κανονικά.
Όταν ολοκληρώθηκε ο βιασμός, η νεαρή γυναίκα σηκώθηκε και άρχισε να κάνει βόλτες γύρω από το κρεβάτι, κραδαίνοντας τη ματσέτα. Σε εκείνο το σημείο, το θύμα της κατάφερε να τη φωτογραφίσει προσποιούμενος ότι κοίταζε κάτι στο κινητό του και κατόπιν παρέδωσε στις Αρχές τις φωτογραφίες ως αποδεικτικά στοιχεία. Λίγη ώρα αργότερα, η 19χρονη και ο πρώην της άρχισαν πάλι να λογομαχούν και εκείνη άρχισε να καταστρέφει με το μαχαίρι τον τοίχο του, ενώ στη συνέχεια ούρησε στο κρεβάτι του.
Ο τρομαγμένος νεαρός κατάφερε τελικά να αποδράσει προφασιζόμενος ότι έπρεπε να πάει στην τουαλέτα. Αμέσως μόλις βγήκε από το σπίτι τηλεφώνησε στην αστυνομία, που κατέφθασε για να συλλάβει την εισβολέα.
Σύμφωνα με τοπική εφημερίδα, η Mears είχε συλληφθεί ξανά στο παρελθόν για επίθεση στον πρώην εραστή της. Την προηγούμενη φορά τον είχε χτυπήσει με δύναμη στο πρόσωπο και είχε προσπαθήσει να τον στραγγαλίσει, όμως τότε ο ερωτευμένος νεαρός την είχε συγχωρέσει.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
