Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Κυριακή 1/7

Στις κάλπες σήμερα οι Μεξικανοί



AFP-Reuters

Υποσχόμενος «ριζοσπαστική αλλαγή», ο υποψήφιος της μεξικανικής αριστεράς Άντρες Μανουέλ Λόπες Ομπραδόρ ελπίζει ότι θα γράψει ιστορία σήμερα, εξασφαλίζοντας μια μεγάλη νίκη στις προεδρικές εκλογές που διεξάγονται στο Μεξικό, στις οποίες είναι αδιαφιλονίκητο φαβορί. «Αυτή θα είναι μια ιστορική εξέλιξη, η νίκη ενός ολόκληρου λαού επί της ανηθικότητας και της παρακμής των τελευταίων χρόνων», έκρινε ο Λόπες Ομπραδόρ απευθυνόμενος στους υποστηρικτές του στην τελευταία του μεγάλη προεκλογική συγκέντρωση, στο εμβληματικό στάδιο Αστέκα του Μεξικού. Στα 64 του χρόνια, ο ΑΜΛΟ, όπως τον αποκαλούν οι περισσότεροι Μεξικάνοι, από το ακρώνυμο του ονοματεπωνύμου του, παρουσιάζεται ως αντισυστημικός υποψήφιος αλλά και πολέμιος της διαφθοράς. Στόχο του, λέει, να εκδιώξει «τη μαφία από την εξουσία». Έπειτα από δυο αποτυχημένες απόπειρες, αυτή τη φορά πιστώνεται προβάδισμα 20 ή περισσότερων μονάδων στις δημοσκοπήσεις έναντι των αντιπάλων του, των υποψήφιων των παραδοσιακών κομμάτων εξουσίας. Τον ακολουθεί ο, σχετικά νέος, συντηρητικός πολιτικός Ρικάρντο Ανάγια, ο οποίος αυτοπροβάλλεται ως «εκσυγχρονιστής», επικεφαλής μιας συμμαχίας κεντροδεξιάς-κεντροαριστεράς (συμμετέχουν τα κόμματα PAN, PRD και Movimiento Ciudadano). Στην τρίτη θέση φιγουράρει ο Χοσέ Αντόνιο Μιντ, που επελέγη παρότι πολιτικά ανεξάρτητος και τεχνοκράτης από το κυβερνών Θεσμικό Επαναστατικό Κόμμα (PRI). «Δοκιμάσαμε το PRI και το PAN και ήταν μια καταστροφή, είναι καιρός για αλλαγή, είναι η ώρα του MORENA» (Movimiento Regeneraci?n Nacional, Κίνημα για την Εθνική Αναγέννηση), κρίνει ο Κάρλος Μιγκέλ Σαλίνας, καθηγητής φυσικής αγωγής, 26 ετών. Ο Λόπες Ομπραδόρ κεφαλαιοποιεί τη γενικευμένη απογοήτευση των Μεξικανών έπειτα από τη θητεία του Ενρίκε Πένια Νιέτο που σημαδεύτηκε από τη διαφθορά, τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και περαιτέρω κλιμάκωση της βίας. Αν τα προγνωστικά επαληθευτούν, οι σημερινές εκλογές θα σημάνουν μια στροφή στη μεξικανική πολιτική ζωή. «Ορισμένοι συγκρίνουν αυτή τη στροφή με σεισμό, άλλοι θεωρούν ότι πρόκειται για μια δομική αλλαγή. Αυτό που είναι βέβαιο είναι πως το σύστημα των παραδοσιακών κομμάτων κλονίζεται από την ορμή του MORENA», σχολιάζει ο Ντάνκαν Γουντ, διευθυντής του Ινστιτούτου για το Μεξικό στο Κέντρο Γούντροου Ουίλσον. Πέραν του προέδρου, οι περίπου 89 εκατομμύρια μεξικανοί ψηφοφόροι καλούνται ταυτόχρονα να αναδείξουν πάνω από 18.000 αιρετούς, από τους 500 βουλευτές και τους 128 γερουσιαστές ως τους αξιωματούχους στο πολιτειακό επίπεδο και τους δημάρχους.

 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία