 |
|
|  Τετάρτη 4/7
Επανάσταση στην Τυνησία
Μια γυναίκα εξελέγη για πρώτη φορά στην ιστορία της χώρας και μάλιστα στην Τύνιδα
AFP
Για πρώτη φορά στην ιστορία της Τυνησίας μια γυναίκα εξελέγη δήμαρχος και μάλιστα στην Τύνιδα,την πρωτεύουσα τής χώρας.
"Χαρίζω αυτή τη νίκη σε όλες τις γυναίκες της χώρας μου, σε όλη τη νεολαία και στην Τυνησία", είπε, εμφανώς συγκινημένη, η 53χρονη Σουάντ Αμπντεραχίμ, η υποψήφια του ισλαμικού κόμματος Ενάχντα στις αυτοδιοικητικές εκλογές. Η δήμαρχος θα είναι έτσι η πρώτη γυναίκα "σεΐχης της μεδίνας", όπως είναι ο παραδοσιακός –ανδρικός– τίτλος που φέρει ο δήμαρχος της πρωτεύουσας.
Η Αμπντεραχίμ ήταν μέχρι πρόσφατα διευθύντρια μιας φαρμακευτικής εταιρείας. Μολονότι είναι μέλος του πολιτικού γραφείου του Ενάχντα, αυτοπροσδιορίζεται ως ανεξάρτητη. Εξελέγη δήμαρχος από το νέο δημοτικό συμβούλιο, με 26 ψήφους έναντι 22 που έλαβε ο κυριότερος αντίπαλός της, ο Κάμελ Ιντίρ. Ο τελευταίος ήταν υποψήφιος με το κόμμα Νιντάα Τουνές, που έχει ιδρύσει ο νυν πρόεδρος της Τυνησίας Μπέτζι Καΐντ Εσέμπσι.
Η Σουάντ Αμπντεραχίμ εξελέγη στον δεύτερο γύρο, τον οποίο μποϊκοτάρισαν ορισμένοι δημοτικοί σύμβουλοι της αριστεράς και του κέντρου, επειδή αρνούνταν να στηρίξουν τους υποψηφίους των δύο μεγάλων κομμάτων, του Ενάχντα και του Νιντάα.
Το Ενάχντα είχε κερδίσει πολλούς δήμους στις δημοτικές εκλογές που διεξήχθησαν στις 6 Μαΐου και ήταν οι πρώτες μετά την επανάσταση του 2011 και την ανατροπή του καθεστώτος του Ζιν ελ Αμπιντίν Μπεν Άλι.
Στο Σφαξ, τη δεύτερη πόλη της χώρας και το μεγαλύτερο οικονομικό κέντρο της Τυνησίας, εξελέγη επίσης ένας υποψήφιος που πρόσκειται στο Ενάχντα. Στην πρωτεύουσα Τύνιδα το ισλαμικό κόμμα ήρθε πρώτο σε ψήφους αλλά χωρίς να αποσπάσει απόλυτη πλειοψηφία, αφού κατέλαβε 21 έδρες σε σύνολο 60.
Η νέα δήμαρχος είπε στο Γαλλικό Πρακτορείο ότι η πρώτη δουλειά που θα αναλάβει είναι "η βελτίωση της εικόνας της Τύνιδας". Η πρωτεύουσα αντιμετωπίζει χρόνιο πρόβλημα διαχείρισης των απορριμάτων, το οποίο επιδεινώθηκε μετά το 2011.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
