 |
|
|  Πέμπτη 5/7
Επιστήμη
Για πρώτη φορά δημιουργήθηκαν στο εργαστήριο υβριδικά έμβρυα του βόρειου λευκού ρινόκερου, που κινδυνεύει να εξαφανισθεί
Πηγή "Nature Communications"
Ευρωπαίοι και άλλοι επιστήμονες, χρησιμοποιώντας μεθόδους υποβοηθούμενης αναπαραγωγής, δημιούργησαν στο εργαστήριό τους τα πρώτα στον κόσμο υβριδικά έμβρυα του βόρειου λευκού ρινόκερου, του θηλαστικού που κινδυνεύει περισσότερο από κάθε άλλο να εξαφανισθεί, καθώς έχουν απομείνει μόνο δύο ζώα του είδους του παγκοσμίως.
Το επίτευγμα δημιουργεί ελπίδες για διάσωση έστω των γονιδίων του βόρειου λευκού ρινόκερου, καθώς μετά τον πρόσφατο θάνατο του τελευταίου αρσενικού έχουν μείνει μόνο δύο θηλυκά σε όλο τον κόσμο.
Η εξωσωματική γονιμοποίηση έχει χρησιμοποιηθεί ξανά στο παρελθόν σε μεγάλα θηλαστικά όπως άλογα, όμως τώρα για πρώτη φορά καλλιεργούνται με επιτυχία στο εργαστήριο έμβρυα μέχρι το στάδιο της βλαστοκύστης, δηλαδή ώριμα για εμφύτευση σε θηλυκό.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Τόμας Χίλντεμπραντ του Ινστιτούτου Ζωολογικών Ερευνών Λάιμπνιτς του Βερολίνου και τον Τσέζαρε Γκάλι του του ιατρικού εργαστηρίου Avantea, έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Nature Communications".
Τα έμβρυα είναι υβριδικά, επειδή αποτελούν ένα υβρίδιο του λευκού ρινόκερου κι ενός στενά συγγενικού είδους ρινόκερου. Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν κατεψυγμένα σπερματοζωάρια από πεθαμένους πια αρσενικούς βόρειους λευκούς ρινόκερους και, επειδή υπάρχουν ελάχιστα ωάρια από τα θηλυκά του είδους του, γονιμοποίησαν -με την τεχνική της μικρογονιμοποίησης ή σπερματέγχυσης- ωάρια από τον συγγενικό νότιο λευκό ρινόκερο.
Προέκυψαν έτσι υβριδικά έμβρυα από βόρειο και νότιο λευκό ρινόκερο, τα οποία ωρίμασαν μέχρι το στάδιο της βλαστοκύστης και στη συνέχεια καταψύχθηκαν για μελλοντική εμφύτευση σε θηλυκά. Η επόμενη πρόκληση για τους επιστήμονες είναι αφενός να πετύχουν την επιτυχή εμφύτευση του υβριδικού εμβρύου και στη συνέχεια την κύηση, αφετέρου να πάρουν ωάρια από τα δύο εν ζωή θηλυκά του βόρειου λευκού ρινόκερου, έτσι ώστε τα επόμενα εργαστηριακά έμβρυα να μην χρειάζεται να είναι πια υβριδικά με νότιο λευκό ρινόκερο.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
