 |
|
|  Πέμπτη 5/7
Το ΘΕΜΑ τής ημέρας
Τι είναι το αέριο του γέλιου -που χρησιμοποιούν πολλοί νέοι και στην Ελλάδα για διασκέδαση-και γιατί είναι επικίνδυνο;
mikropragmata.lifo.gr
Η επίσημη ονομασία του είναι «πρωτοξείδιο του αζώτου» ή «ιλαρυντικό αέριο» και είναι γνωστό εδώ και πάρα πολλά χρόνια, κυρίως στο εξωτερικό, για τη χαλαρωτική επίδρασή του καθώς και για το γέλιο που προκαλεί σε εκείνον που το θα εισπνεύσει, αφού αρχίζει αμέσως να ονειροπολεί και να χάνει ελαφρώς την επαφή με την πραγματικότητα.
Το αέριο του γέλιου όταν βγαίνει από το δοχείου είναι πάντα παγωμένο και γι’ αυτό εισπνέεται πάντοτε είτε μέσα από ένα μικρό μεταλλικό κουτί ή από ένα μπαλόνι για να έχει προλάβει να ζεσταθεί.
Η επίδραση του δεν κρατάει πολύ (συνήθως ένα λεπτό) και η ευχάριστη αίσθηση που νιώθει ο χρήστης προέρχεται από την υποξία, την έλλειψη δηλαδή οξυγόνου.
Όταν ο συντάκτης Tom Whipple δοκίμασε για πρώτη φορά το αέριο του γέλιου είχε γράψει στους «Times» του Λονδίνου:
"Καθώς αδειάζω το περιεχόμενο του μπαλονιού στο στόμα μου, νομίζω ότι θα έχω γρήγορα αυτό που θέλω. Η επίδραση του αερίου του γέλιου είναι σχεδόν άμεση. Εισπνέω, εκπνέω μέσα στο μπαλόνι και ως τη στιγμή που εισπνέω για δεύτερη φορά, τα πόδια μου αρχίζουν να μυρμηγκιάζουν. Δεν ξεσπάω αμέσως στα γέλια. Αντιθέτως, με την τρίτη εισπνοή, ο κόσμος χάνεται γύρω μου και το κεφάλι μου πιάνει φωτιά. Η μουσική μοιάζει ξαφνικά καλύτερη. Και έπειτα από 30 δευτερόλεπτα και αφού έχω πληρώσει 1,5 στερλίνα, επανέρχομαι στην πραγματικότητα. Με πονάει για λίγο το κεφάλι μου και μετά τέλος."
Το αέριο του γέλιου δεν έχει χρώμα, δεν «παίρνει» φωτιά ενώ διαθέτει μια πολύ απαλή, γλυκιά μυρωδιά και γεύση. Βέβαια, αξίζει να αναφερθεί ότι το πρωτοξείδιο του αζώτου είναι γνωστό και για πολλές άλλες χρήσεις. Για παράδειγμα, οι οδηγοί αγώνων αυτοκινήτου το ρίχνουν στο ντεπόζιτο της βενζίνης για να ενισχύσουν την απόδοση του κινητήρα τους, οι σεφ ζαχαροπλαστικής το βάζουν στην κρέμα σαντιγί για να τη φουσκώσουν ενώ οι αναισθησιολόγοι το αναμειγνύουν με οξυγόνο στις ναρκώσεις τους.
Σύμφωνα με την ερευνητική ομάδα του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου King George στο Λονδίνο. το υποξείδιο του αζώτου ευθύνεται για 17 θανάτους μεταξύ 2006 και 2012! Παρόλα αυτά κυκλοφορεί νόμιμα επειδή δε θεωρείται εθιστικό και σε αντίθεση με τα σκληρά ναρκωτικά, δεν έχει βλαβερές παρενέργειες (δεν καπνίζεται και δεν είναι ενέσιμο). Στο εξωτερικό χρησιμοποιείται κατά κόρον και από πολλούς celebrities όπως για παράδειγμα ο Βρετανός πρίγκιπας Χάρι ο οποίος είχε εντοπιστεί από τους φακούς των παπαράτσι να εισπνέει από ένα μπαλόνι.
Γιατί θεωρείται βλαβερό για την υγεία;
Η υποξία στην οποία έρχεται ο χρήστης από την εισπνοή του υποξειδίου του αζώτου, το σταμάτημα δηλαδή της αναπνοής, μπορεί να οδηγήσει σε βλάβη του εγκεφάλου ή ακόμα και θάνατο από ασφυξία. Κάτι τέτοιο συμβαίνει διότι το αέριο διαλύεται στην κυκλοφορία του αίματος, μειώνοντας την ποσότητα του οξυγόνου που ρέει στον εγκέφαλο και άλλα ζωτικά όργανα. Σα συνέπειες μπορούν ακόμα να παρατηρηθούν τα εγκεφαλικά επεισόδια, η συσκότιση, η επιληπτική κρίση μέχρι και η καρδιακή προσβολή. Τέλος, το υποξείδιο του αζώτου σταματάει την απορρόφηση της βιταμίνης Β με αποτέλεσμα τη σοβαρή βλάβη των νεύρων και το μούδιασμα στα δάχτυλα των χεριών, των ποδιών και άλλων άκρων και πόνους στις πληγείσες περιοχές.
Απαγόρευση
Πριν από το 2015 το αέριο του γέλιου μπορούσες να το βρεις σχεδόν παντού. Ειδικά στη Βρετανία. Στο Λονδίνο υπήρχαν κλαμπ που το χρησιμοποιούσαν ως κράχτη μέχρι ώσπου πέθανε κάποιος με ένα τέτοιο κουτί δίπλα του και δημιουργήθηκε πανικός. Έτσι το 2015 το Ηνωμένο Βασίλειο, απαγόρευσε τη χρήση του φαρμάκου για ψυχαγωγικούς σκοπούς, ενώ και στην Καλιφόρνια των ΗΠΑ, η κατοχή για ψυχαγωγική χρήση απαγορεύεται ρητά. Στη Νέα Ζηλανδία, το Υπουργείο Υγείας έχει προειδοποιήσει ότι η πώληση ή η κατοχή του χωρίς συνταγή αποτελεί αδίκημα βάσει του νόμου περί Φαρμάκων.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
