 |
|
|  Πέμπτη 5/7
Σχόλιο
Γράφει ο Κώστας Ευαγγελάτος
ΠΕΡΙ ΚΕΦΑΛΟΝΙΑΣ
ΑΘΗΝΑ.-
Η Κεφαλονιά για μένα είναι το Iόνιο φως, τα πολύπλοκα σχήματα, τα χρώματα, οι ήχοι, τα αρώματα, οι γεύσεις, ο αισθησιασμός της φύσης, οι αδρές φυσιογνωμίες και βέβαια η ιστορική κληρονομιά, που διαμόρφωσαν την αισθητική μου προσέγγιση στον φυσικό και παράλληλα στον πνευματικό κόσμο των ιδεών και της τέχνης.
Στην πορεία μου οι μνήμες από το γενέθλιο νησί μου και τα ποικιλότροπα βιώματα και διδάγματα της νεαρής ηλικίας και της πρώτης εκπαίδευσης μου σε αυτό, με ενδυνάμωσαν με αυτοπεποίθηση για την εκθεσιακή πορεία μου, τόσο στην Ελλάδα, όσο και στα διεθνή εικαστικά κέντρα που έδωσα δυναμικά το "παρών", όπως η Νέα Υόρκη και το Παρίσι.
Από παιδί που εκδηλώθηκε η ζωγραφική μου ευχέρεια άρχισα συστηματικά μελέτες εκ του φυσικού. Τα ερείπια των σεισμών του 1953 ήταν η πρώτη θεματογραφική σειρά που ασχολήθηκα παράλληλα με σχέδια λουλουδιών του κήπου μας και προσωπογραφίες συμμαθητών και φίλων. Η αίσθηση και η ατμόσφαιρα του νησιού είναι διάχυτη σε πολλές μεταγενέστερες ζωγραφικές συνθέσεις μου και ιδιαίτερα στις Νεφελογραφίες. Το 2000 ίδρυσα στο Αργοστόλι τη Σύγχρονη Πινακοθήκη Villa "Ροδόπη" στο συγκρότημα του πατρικού μου σπιτιού. Ο παλιός κήπος της είναι διακοσμημένος με ιδιότυπα λίθινα γλυπτά και επιζωγραφισμένα αλίκτυπα ξύλα που αλιεύω στις περιπλανήσεις μου σε παραλίες και λόφους. Κάθε καλοκαίρι εκθέτω τα νέα έργα μου και διοργανώνω κάθε πανσέληνο του Αυγούστου performance στη "Μωβ σκηνή" του κήπου. Οι εικαστικές δημιουργίες μου είναι ταυτισμένες με το περιβάλλον αλλά και το διαχρονικό πνεύμα της Κεφαλονιάς. Οι γονείς και οι παππούδες μου κατάγονταν από πολλά μέρη του νησιού που είχα την τύχη να επισκέπτομαι από παιδί και να τα αγαπώ ιδιαίτερα - Ο Αγκώνας με τη θαυμάσια θέα και την φιλντισένια παραλία της Αγίας Κυριακής, τα πεδινά και εύφορα Μαντζαβινάτα με το υπέροχο Ακρωτήρι τους, η Λακύθρα με την Καλλιθέα, τον Βράχο του Λόρδου Βύρωνα και τις ανθισμένες αυλές - και να συγκινούμαι από την ομορφιά τους.
Ο Μύρτος όμως, οι Πετανοί, η Άσσος και η Αντίσαμος στις πολλαπλές εκφάνσεις τους πολλές φορές με έχουν εμπνεύσει και με θέλγουν τα λευκά γλυπτικά βότσαλα τους. Τα σμαραγδί και τυρκουάζ χρώματα τους είναι διάσπαρτα στις μεγάλες ζωγραφικές συνθέσεις μου με τις "Σειρήνες του Ιονίου" και τις ποιητικές αναδυόμενες μορφές των συνειρμών μου. Στη μικρή σπηλιά στην αριστερή άκρη της απέραντης ακρογιαλιάς του Μύρτου εμπνεύστηκα τις γλυπτικές κατασκευές μου "Μυθικά περιδέραια"!
Σε μια εποχή που η χώρα μας σφραγίστηκε από την οικονομική κρίση και όλα τα παρεπόμενα της οι δυνατότητες να εκθέτω σε σημαντικούς χώρους εδώ και στο εξωτερικό, ιδιαίτερα στη Γαλλία είναι βέβαια θετικές. Ήδη προετοιμάζεται μεγάλη έκθεση ζωγραφικής μου, τον ερχόμενο Νοέμβριο στο Μουσείον της Πόλεως των Αθηνών, Ίδρυμα Βούρου - Ευταξία, που για δεύτερη φορά θα παρουσιαστεί στους ιστορικούς χώρους του τιμητική έκθεση με έργα μου. Παράλληλα η κυκλοφορία λογοτεχνικών και θεωρητικών μου κειμένων συνεχίζεται.
Η ετήσια θερινή δραστηριότητα μου στην Κεφαλονιά φέτος διανύει την 18η περίοδο και θα διαρκέσει από τις 28 Ιουλίου μέχρι τις 5 Σεπτεμβρίου 2018.
Η εκδήλωση "Πανσέληνος στον κήπο", ένα αφιέρωμα στα ποιήματα "Roses" του Ράινερ Μαρία Ρίλκε και μουσική μπαλέτου του Κλώντ Ντεμπισύ, με τη σύμπραξη του Χοροθεάτρου "Λυδία Λίθος", θα γίνει στις 26 Αυγούστου το βράδυ.
Ευελπιστώ με την διαρκή υποστήριξη των φίλων συμπολιτών και την παρουσία του φιλότεχνου κοινού πανταχόθεν να ολοκληρωθεί με επιτυχία.
Η απόλυτη και αυθόρμητη καλλιτεχνική έκφραση που πηγάζει από βιώματα και προυποθέτει ενσυναίσθηση, τεχνική ικανότητα και στυλιστική πρωτοτυπία ήταν το ζητούμενο για μένα τόσο στην εικαστική, όσο και στη λογοτεχνική μου αναζήτηση και κατάθεση. Ο καλλιτεχνικός σκοπός και η πρακτική συμβολή μου στην κοινωνική σφαίρα, ειλικρινά αναζητά να υπερβαίνει τα αισθητικά όρια της ειδικότητας μου, επιζητώντας την ευρύτερη επικοινωνία και όχι την ερμητική μοναξιά. Χαίρομαι όταν η Τέχνη κάθε μορφής, έστω και σε μικρό βαθμό, στοχεύει να μας απαλλάξει από κίβδηλες καταστάσεις, τις παρωπίδες και τους όποιους καταναγκασμούς, με την παιδευτική και απελευθερωτική ανθρωπιστική της διάσταση.
Κώστας Ευαγγελάτος
Ζωγράφος, Λογοτέχνης, Θεωρητικός τέχνης.
www.gisi.gr/evangelatos
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
