 |
|
|  Κυριακή 8/7
Πάπας Φραγκίσκος
"Η Μέση Ανατολή φωνάζει ενώ άλλοι την καταπατούν αναζητώντας δύναμη και πλούτο"
ΑΠΕ-ΜΠΕ.-
Εκατό χιλιάδες πιστοί υποδέχθηκαν στο Μπάρι τον Πάπα Φραγκίσκο, τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο και άλλους 20 πατριάρχες των Ανατολικών Εκκλησιών, που συγκεντρώθηκαν στην πόλη αυτή τής Ιταλίας , για να ενώσουν τη φωνή της για την ειρήνη στη Μέση Ανατολή. «Σε αυτή την όμορφη περιοχή που έχει καλυφθεί, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, από ένα παχύ πέπλο σκότους, τον πόλεμο, τη βία και την καταστροφή, τις διάφορες μορφές του φονταμενταλισμού, την αναγκαστική μετανάστευση και την εγκατάλειψη, αλλά και τη σιωπή με τη συνενοχή των πολλών», όπως τόνισε ο Πάπας Φραγκίσκος στην ομιλία του καταγγέλλοντας την «αδιαφορία» που «σκοτώνει» τη Μέση Ανατολή, μια περιοχή που τώρα «κλαίει, υποφέρει, και δεν μιλάει, ενώ άλλοι την ποδοπατούν αναζητώντας δύναμη και πλούτο».
Ο Πάπας Φραγκίσκος, ο προκαθήμενος της Ορθοδοξίας Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος και λοιποί πατριάρχες, συζήτησαν για τη Μέση Ανατολή και τις πολιτικές λύσεις που η Εκκλησία ελπίζει να εγκρίνουν οι κυβερνήσεις.
Η συνενοχή για την οποία μίλησε ο Πάπας έχει ως τραγική συνέπεια το γεγονός ότι «η Μέση Ανατολή έχει γίνει η γη των ανθρώπων που εγκαταλείπουν τη γη τους».
Αυτοί οι λαοί μισούν τον όρο "μειονότητες": είμαστε "ανθεκτικοί λαοί", λένε, "περήφανοι ψυχές". Γι΄ αυτούς τους ανθρώπους «ήλθαμε ως προσκυνητές στο Μπάρι, παράθυρο ορθάνοικτο προς την Εγγύς Ανατολή, φέροντας στην καρδιά τις Εκκλησίες μας, τους λαούς και τόσους ανθρώπους που υποφέρουν. Θέλουμε να τους πούμε: "είμαστε κοντά σας"», τόνισε ο Πάπας Φραγκίσκος.
Η Μέση Ανατολή είναι ένα σταυροδρόμι πολιτισμών και το λίκνο των μεγάλων μονοθεϊστικών θρησκειών. «Αυτή η παράδοση είναι ένας θησαυρός για να αγαπάμε με όλη μας τη δύναμη», προσθέτει και καλεί να προσευχηθούν Καθολικοί και Ορθόδοξοι αντάμα για «την ειρήνη που οι ισχυροί στη γη δεν έχουν καταφέρει ακόμα να βρουν». «Από του Νείλου στην κοιλάδα του Ιορδάνη και πέρα, μέσω του Ορόντη στον Τίγρη και τον Ευφράτη, να αντηχήσει ο ψαλμός: "Ειρήνη σε σας"».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
