 |
|
|  Tρίτη 10/7
΄Αρθρο
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
Στα παιδιά τους
ο «λογαριασμός»
των συνταξιούχων!
Λάρισα
Η ΕΙΚΟΝΑ αυτή, κάθε τόσο μου τη δίνει στα νεύρα. Απέναντι, στη γωνία Άνθιμου Γαζή και Κουμουνδούρου στο ΑΤΜ της Πειραιώς...Κάθε τελευταίο διήμερο του μήνα, κόσμος με άσπρα μαλλιά, κατάκοποι γέροι και μεσήλικες, να δημιουργούν μια σειρά στο πεζοδρόμιο, για την ανάληψη του ποσού της σύνταξης. «Τραβούν» όλο το ποσό της κατάθεσης. Άλλωστε οι εννιά στους δέκα δεν παίρνουν παραπάνω από πεντακοσάρικο! Εκεί τις κατάντησαν τις συντάξεις στην Ελλάδα της παρακμής. Φιλοδώρημα για τους κόπους μιας ζωής και ακόμα να μπει... πάτος στο βαρέλι! Ένα πεντακοσάρικο να πληρώσουν φάρμακα να βοηθήσουν τα παιδιά τους ίσως και τα εγγόνια...
ΣΤΗΝ απέναντι γωνία, μια άλλη εικόνα ακόμα πιο θλιβερή: Αραχτοί νέοι στο καφέ, κάθε ώρα κάθε στιγμή, άνεργοι και στην καλύτερη περίπτωση εργαζόμενοι των 400 ευρώ και με «μπλοκάκι», σκοτώνουν την θλίψη τους ρουφώντας το ποτό, μια κατάσταση που φέρνει λίγο σε ...μνημόσυνο προσφιλούς προσώπου! Στην ουσία κλαίνε την χαμένη ανάπτυξη που δεν έρχεται ποτέ, ώστε να ανοίξει τις δουλειές να χαρίσει γέλιο, ευτυχία και προοπτική στην οικογένεια. Μαραμένοι νέοι είναι. Δυστυχισμένοι και ας γελούν...
ΥΣΤΕΡΑ έρχονται ξανά οι κακές σκέψεις. Από πού λοιπόν προκύπτουν σήμερα οι συντάξεις μας; Μα, από τις κρατήσεις των παιδιών μας! Από πού αλλού; Αφού τις δικές μας κρατήσεις, τεράστια ποσά αμέτρητων ετών, μας τις έφαγαν! Ξάφρισαν τα ταμεία μας και μείς δεν κάναμε τίποτα! Λες, πανάθεμά τους σαν να τα είχαμε κλέψει! Λες και δεν τα δουλέψαμε! Δεν φτάνει που τα έκλεψαν, μας στράγγιζαν από πάνω και στους φόρους! Και τα ακουμπούσαμε κανονικά! Και μάλιστα ακόμα περισσότερο και με αριστερή (τρομάρα της) κυβέρνηση! Διότι είμαστε και είμασταν οι περισσότεροι, νομοταγείς πολίτες!
ΤΟΝ κακό μας τον καιρό! Σε ένα κράτος που ξεζούμιζε τους μεροκαματιάρηδες και χρύσωνε τους καπάτσους, τους γλύφτες και τους απατεώνες, που επιβράβευσε τους εργοδότες και έκανε στραβά μάτια στην διαπλοκή, με ληστρικές βουτιές στα κρατικά ταμεία, που πουλάει την δημόσια περιουσία, σε ένα τέτοιο κράτος, εμείς, τα κορόιδα, καταθέταμε τους κόπους μιας ζωής. Καλά να πάθουμε! Μας αξίζει λοιπόν να μας κυβερνούν αυτοί που μας τα πήραν! Αποδεχθήκαμε ευάλωτοι στην κοροϊδία. Ευκολόπιστοι στα ταξίματα των κομμάτων. Ανήμποροι να καταλάβουμε τις προθέσεις όσων μας κυβέρνησαν. Και χωρίς αντανακλαστικά για να αντιμετωπίσουμε τους καταστροφείς μας! Πιστοί στην κυβερνητική οδηγία «μπήκαν σπίτι σου να σε ληστέψουν, κάνε πως κοιμάσαι...». Κάτι τέτοιο ας πούμε...
ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ όλοι ότι υπάρχουν πολλοί λόγοι για το τί έφταιξε και φτάσαμε εδώ που φτάσαμε, όμως η αλήθεια βρίσκεται στο αποτέλεσμα. Διότι και να το αναλύσουμε, πάλι με κομματικά κριτήρια θα το κάνουμε. Δέκα εκατομμύρια νοματαίοι, τόσες και οι εκδοχές! Αυτές οι εικόνες που παρατηρώ κάθε μήνα στα ΑΤΜ και στα καφέ είναι που με θλίβουν. Οι περισσότεροι της γενιάς μου γίναμε ή θα γίνουμε συνταξιούχοι και δεν το χαρήκαμε. Διότι κάθε που βγαίνουν τα λεφτά από το μηχάνημα και αδειάζει, κάποιοι άλλοι το τροφοδοτούν. Τα ίδια τα παιδιά μας, τα εγγόνια, που με 400 ευρώ σκληρή εργασία και άγρια εργοδοτική εκμετάλλευση θα πρέπει να συντηρήσουν και τα ταμεία για να πληρώνονται και οι γονείς τους! Και φυσικά έτσι είναι το σύστημα. Αλλά, αλήθεια, ποιόν δεν πονάει;
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
