 |
|
|  Τρίτη 10/7
Ένας θαλάσσιος κροκόδειλος 600 κιλών και σχεδόν πέντε μέτρων πιάστηκε έπειτα από οκτώ χρόνια αναζήτησης στην Αυστραλία
AFP-Reuters
Ένας πελώριος θαλάσσιος κροκόδειλος, βάρους 600 κιλών και μήκους σχεδόν πέντε μέτρων, πιάστηκε έπειτα απο οκταετή αναζήτηση στην Αυστραλία, ανακοίνωσαν σήμερα αξιωματούχοι.
Το ερπετό, ένα από τα μεγαλύτερα που έχουν μέχρι σήμερα πιαστεί στον ποταμό Κάθριν στα απομακρυσμένα Βόρεια Εδάφη, εγκλωβίστηκε σε παγίδα, ανακοίνωσε σήμερα το υπουργείο Τουρισμού.
Οι αρχές προσπαθούσαν μάταια τόσα χρόνια να πιάσουν τον κροκόδειλο που εκτιμάται ότι είναι 60 ετών.
Το ζώο μεταφέρθηκε σε φάρμα κροκοδείλων για να κρατηθεί μακριά από τον τοπικό πληθυσμό, δήλωσε η Τρέισι Ντάλντιγκ, επικεφαλής της υπηρεσίας διαχείρησης άγριας ζωής των Βορείων Εδαφών.
Οι θαλάσσιοι κροκόδειλοι συναντώνται συχνά στον τροπικό αυστραλιανό βορρά και κατά μέσον όρο σκοτώνουν δύο ανθρώπους το χρόνο.
Ο πληθυσμός τους έχει εκτιναχθεί στα ύψη από τότε που ανακηρύχθηκαν προστατευόμενο είδος τη δεκαετία του '70 με τον θάνατο μιας ηλικιωμένης γυναίκας τον περασμένο χρόνο να υπενθυμίζει την ανάγκη μείωσης του πληθυσμού τους.
Ο μεγαλύτερος κροκόδειλος που είχε μέχρι σήμερα πιαστεί στην Αυστραλία είχε μήκος 6,4 μέτρα, σύμφωνα με τα αρχεία. Πιάστηκε και εξοντώθηκε το 1974 πάλι στα Βόρεια Εδάφη.
Στην Αυστραλία, που φημίζεται για την εξωτική και συχνά επικίνδυνη άγρια ζωή της, όπως καρχαρίες και διάβολοι της Τασμανίας, ζουν περισσότεροι από 150.000 κροκόδειλοι.
Το 2017, 371 κροκόδειλοι αιχμαλωτίστηκαν από δασοφύλακες άγριας ζωής σε πόλεις στα Βόρεια Εδάφη όπως το Ντάργουιν, το Πάλμερστον και το Κάθριν, ενώ αυτή τη χρονιά ήδη 190.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
