 |
|
|  Τετάρτη 11/7
Διάστημα
Το πρώτο ισραηλινό, μη επανδρωμένο αεροσκάφος αναμένεται να σταλεί στην Σελήνη τον ερχόμενο Φεβρουάριο - Έχει ύψος 1,5 μέτρο και ζυγίζει 585 κιλά
Reuters
Μια ισραηλινή, μη κερδοσκοπική εταιρεία σκοπεύει να στείλει ένα μη επανδρωμένο διαστημόπλοιο στη Σελήνη τον επόμενο Φεβρουάριο, όπως έγινε γνωστό από τον εκτελεστικό διευθυντή της. Αυτή θα είναι η πρώτη προσσελήνωση τέτοιου είδους συσκευής από το 2013.
Το διαστημόπλοιο, που έχει σχήμα στρογγυλού τραπεζιού με τέσσερα πόδια από ανθρακονήματα, θα εκτοξευτεί τον Δεκέμβριο από το Ακρωτήριο Κανάβεραλ της Φλόριντας με τη βοήθεια ενός πυραύλου SpaceX Falcon, είπε ο Ίντο Αντέμπι της μη κερδοσκοπικής εταιρείας SpaceIL. Ο στόχος του είναι να μεταδόσει εικόνες και βίντεο στη Γη επί δύο ημέρες μετά την προσσελήνωσή του, στις 13 Φεβρουαρίου, ενώ θα κάνει επίσης μετρήσεις των μαγνητικών πεδίων.
"Το διαστημόπλοιό μας θα είναι το μικρότερο που έχει προσσεληνωθεί ποτέ" είπε ο Άντεμπι.
Από το 1966 οι ΗΠΑ και η πρώην Σοβιετική Ένωση έχουν στείλει στη Σελήνη περίπου 12 μη επανδρωμένα αεροσκάφη. Η Κίνα προχώρησε και αυτή σε μια τέτοια προσσελήνωση το 2013.
Η SpaceIL ιδρύθηκε το 2011 από μια ομάδα μηχανικών, με προϋπολογισμό περίπου 90 εκατομμυρίων δολαρίων. Η εταιρεία "θυσίασε" το μέγεθος και τις λειτουργικές ικανότητες του αεροσκάφους της προκειμένου να γίνει πιο ομαλό το ταξίδι του στη Σελήνη.
Το μικρό σκάφος παρουσιάστηκε στον χώρο της κρατικής εταιρείας Israel Aerospace Industries. Έχει ύψος 1,5 μέτρο και ζυγίζει 585 κιλά. Έχει τέσσερα πόδια από ανθρακονήματα και τα καύσιμα που θα μεταφέρει αποτελούν τα δύο τρίτα του βάρους.
Το διαστημόπλοιο θα αναπτυχθεί αφού φτάσει στα 60.000 χιλιόμετρα από τη Γη. Θα χρειαστεί κατόπιν δύο μήνες για να μπει στην τροχιά της Σελήνης, οπότε θα επιβραδύνει και θα προσσεληνωθεί.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
