 |
|
|  Τετάρτη 11/7
Πρώην οδηγός Τραμπ
Μου χρωστάτε 3.300 ώρες υπερωρίες!H συνολική οφειλή ειναι 178.000 δολαρίων
neoskosmos.com
Ένας άνδρας από τη Νέα Υόρκη, που ισχυρίζεται πως ήταν ο προσωπικός οδηγός του Ντόναλντ Τραμπ για περισσότερα από 20 χρόνια, μήνυσε την εταιρεία του Αμερικανού προέδρου , κατηγορώντας τους εργοδότες του ότι δεν του κατέβαλαν χιλιάδες ώρες υπερωριακής εργασίας.
Ο Νόελ Σίντρον υποστήριξε ότι η Trump Organization δεν του κατέβαλε το αντίτιμο υπερωριών 3300 ωρών τα τελευταία έξι χρόνια, ενώ δεν του έδωσε μια «ουσιαστική» αύξηση για 12 χρόνια.
Ο Σίντρον επιδιώκει να του καταβληθούν αποζημιώσεις για μια σειρά φερόμενων παραβάσεων της ομοσπονδιακής και πολιτειακής εργατικής νομοθεσίας. Ο ενάγων λέει ότι μονάχα οι 3300 ώρες υπερωριών ισοδυναμούν με ποσό άνω των 178.000 δολαρίων, ήτοι 54,09 δολάρια την ώρα.
Ο Οργανισμός Τραμπ δεν έχει ανταποκριθεί στο αίτημα να σχολιάσει την υπόθεση. Ο Ντόναλντ Τραμπ δεν κατονομάζεται ως εναγόμενος.
Ο Νόελ Σίντρον δηλώνει ότι εργαζόταν ως οδηγός του Τραμπ, της οικογένειάς του και των επιχειρήσεών του για περισσότερα από 25 χρόνια, για 50-55 ώρες εβδομαδιαίως.
Ο ίδιος υποστηρίζει ότι εντάχθηκε στο προσωπικό ασφαλείας του Αμερικανού προέδρου αφού η Secret Service ανέλαβε και τα καθήκοντα μεταφοράς του προέδρου το 2016.
Ο Σίντρον ισχυρίζεται ότι ο μισθός του αυξήθηκε σε 68.000 δολάρια το 2006 και κατόπιν στα 75.000 δολάρια το 2010, όμως βάσει της τελευταίας αύξησης απαιτήθηκε από εκείνον να αποποιηθεί την υγειονομική του κάλυψη. Επισήμανε ότι χάρη σε αυτό ο Τραμπ εξοικονόμησε το ποσό των 17.866 δολαρίων από τα ετήσια ασφάλιστρά του υπαλλήλου του.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
