 |
|
|  Παρασκευή 13/7
΄Αρθρο
Η ΥΓΕΙΑ ΣΤΗΝ ΕΝΤΑΤΙΚΗ
—————————
Ο «πόλεμος»
με τα βιβλιάρια
...ασθενείας!
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
Λάρισα
ΣΥΝΑΝΤΗΣΑ τις προάλλες τυχαία στο δρόμο, έναν παλιό συμμαθητή που τα έπαιρνε τα ρημάδια τα γράμματα, είχε περάσει από τους πρώτους στο πανεπιστήμιο τότε και έτσι έγινε ένας καλός και αλήθεια, ένας διάσημος γιατρός... Υπηρετώντας ο συμμαθητής μου τρεις περίπου δεκαετίες τα ξένα συστήματα υγείας (του εξωτερικού δηλαδή, γιατί υπάρχουν και ξένα στο... εσωτερικό), νόμισα ότι θα ήταν πολύ ικανοποιημένος από την ζωή και βεβαίως και πολύ φραγκάτος! Βρήκα όμως έναν εντελώς διαφορετικό αν και πετυχημένο άνθρωπο.
Ο ΡΟΥΛΗΣ των εφηβικών μας χρόνων, ώριμος πια επιστήμονας, δεν ήθελε με τίποτα να σκεφτεί ότι θα μπορούσε πλέον να υπηρετήσει την επιστήμη την οποία σπούδασε, στην ίδια του την χώρα. «Χειρότερα από Ταγκανίκα!» - μου λέει - και το εννοεί: «Δεν υφίσταται πλέον δημόσια υγεία. Την κατάπιε κυριολεκτικά η ιδιωτική! Αυτά που ακούς για υπουργούς και πρωθυπουργούς που μάχονται δήθεν με θεριά και δαίμονες για να προστατέψουν το αναφαίρετο ιερό δικαίωμα της υγιειονομικής περίθαλψης του πολίτη, είναι βλακείες κοπανιστές!».
ΜΩΡΕ για δες, ο Ρούλης (λέω μέσα μου), χρόνια διαπρέπει ως ντόκτορ στο εξωτερικό. Παράπονα κι αυτός; «Ακόμα χειρότερα» - μου λέει. Τα δικά του τα οικονομικά πάνε καλά. «Στην πατρίδα μου δεν μπορώ να δουλέψω», λέει με παράπονο. «Τα ταμεία πληρώνουν την εργασία μας μετά από μήνες και με το ...στανιό! Το ίδιο χάλι παντού. Στα ιατρεία, στα φαρμακεία, στα νοσοκομεία, στα ιδρύματα θεραπείας και αποκατάστασης, στις κλινικές. Τα βιβλιάρια δυστυχώς, προπορεύονται των ασθενών..»!
ΕΝΑΣ «πόλεμος συνταγογραφήσεων» πολλών εκατομμυρίων ευρώ! Και μια λίστα οφειλομένων νοσήλειων και φαρμάκων σε ασθενείς που πλήρωναν μια ολάκερη ζωή για την ιατρική τους ασφάλιση. Ένα τεράστιο κομμάτι της πίτας του εθνικού κορβανά στα ...«βερεσέ»!
Δυστυχώς η δημόσια υγεία ισοπεδώθηκε! Αλλά και η ιδιωτική τελευταία δεν έχει καλύτερη τύχη. Τα ιδιωτικά συμφέροντα στον χώρο αγκομαχούν κι αυτά να τα βγάλουν πέρα, περιμένοντας την άμεση υλοποίηση των όρων των συμβάσεων με τα ταμεία και τελευταία τον ...σκληρόπετσο ΕΟΠΠΥ.
Ο ΡΟΥΛΗΣ μας, θα φύγει ξανά στο εξωτερικό. Σε Γαλλία και Γερμανία η ...παραγωγή γιατρών στα πανεπιστήμιά τους, σταμάτησε από χρόνια και σε τόσους μεγάλους πληθυσμούς οι γιατροί είναι δυσεύρετοι. Το ακριβώς αντίθετο με αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα, με τους οδοντιάτρους ας πούμε. Κάθε είσοδος πολυκατοικίας και ένα έως δυο οδοντιατρεία! Σε κάθε οικοδομικό τετράγωνο πάνω από δέκα ιατρεία!
ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΕΣ του χώρου σκαρφίζονται διάφορες τεχνικές «διαφήμισης και προσφοράς» για να επιζήσουν. Ιατρικοί κολοσσοί στις μεγαλύτερες πόλεις αναπτύσονται ήδη δίχως να έχουν εξασφαλίσει σίγουρη και αορίστου χρόνου πρόσβαση στην οικονομική κάλυψη της κοινωνικής περίθαλψης. Όλα βρίσκονται στον αέρα και αλί στους ασθενείς που καλούνται να πληρώσουν αδρά αυτό το ξεχαρβάλωμα της δημόσιας υγείας. Και όσοι έχουν να πληρώσουν γλυτώσουν. Οι υπόλοιποι θα επιστρέψουν στην δημόσια υγεία κατά την προπολεμική περίοδο. Πώς άραγε ζούσαν εκείνοι οι άνθρωποι δίχως φάρμακα και νοσοκομεία; Απλά δεν ζούσαν!
ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ μαθαίνω, τα χειρότερα έρχονται με το (μνημονιακό) τελευταίο νομοσχέδιο για τις ιατροφαρμακευτικές δαπάνες - σιγά μη μας ακούσει ο ...πρωθυπουργός που πιστεύει ότι σε λίγο θα τρώμε με... χρυσά κουτάλια! Λέγεται ότι η ιατροφαρμακευτική κάλυψη του ΕΟΠΠΥ για όλους τους ασφαλισμένους, σχεδόν μηδενίζεται και όσοι έχουν να πληρώσουν θα τυγχάνουν αποκατάστασης. Οι άλλοι σύμφωνα με την φιλοσοφία του νομοσχεδίου, δυστυχώς στον...Καιάδα!
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
