 |
|
|  Σάββατο 14/7
Αναγκαστική προσγείωση στη Φρανκφούρτη αεροσκάφους της Ryanair
Tο αεροσκάφος εκτελούσε πτήση απο Ιρλανδία με προορισμό την Κροατία,αλλά 33 επιβάτες αισθάνθηκαν έντονο πονοκέφαλο και ναυτία-Ολοι τους μεταφέρθηκαν σε νοσοκομείο τής Φρανκφούρτης
AFP-Reuters
Σε αναγκαστική προσγείωση στο αεροδρόμιο της Φρανκφούρτης προχώρησε το πλήρωμα αεροσκάφους της Ryanair,που είχε απογειωθεί από την Ιρλανδία με προορισμό την Κροατία.
Αιτία της αναγκαστικής προσγείωσης ήταν το γεγονός ότι 33 επιβάτες της πτήσης αισθάνθηκαν έντονο πονοκέφαλο και ναυτία, πιθανώς λόγω πτώσης της πίεσης στην καμπίνα, μετά από τεχνικό πρόβλημα.
Μετά την αναγκαστική προσγείωση του αεροσκάφους που μετέφερε 189 άτομα στο αεροδρόμιο Frankfurt-Hahn, 33 άτομα μεταφέρθηκαν στο νοσοκομείο. "Οι επιβάτες παραπονέθηκαν για πονοκέφαλο και συμπτώματα ναυτίας", δήλωσε εκπρόσωπος της Ομοσπονδιακής Αστυνομίας το πρωί.
Το αεροσκάφος που εκτελούσε την πτήση FR 7312 είχε απογειωθεί από το Δουβλίνο με προορισμό στην κροατική πόλη Ζαντάρ, όταν ο κυβερνήτης ζήτησε άδεια για προσγείωση στο Χαν.
Οι ασθενείς μεταφέρθηκαν με ασθενοφόρα σε κοντινά νοσοκομεία. Οι υπόλοιποι επιβάτες πέρασαν τη νύχτα στο αεροδρόμιο. «Ένα άλλο αεροσκάφος θα μεταφέρει τους ανθρώπους στον προορισμό τους το Σάββατο», δήλωσε ο εκπρόσωπος της αστυνομίας.
Αυτό που συνέβη ακριβώς στο αεροσκάφος δεν ήταν ξεκάθαρο στην αρχή.
«Οι ειδικοί πρέπει να το διευκρινίσουν, αλλά μπορεί να πάρει κάποιο χρονικό διάστημα», δήλωσε ο εκπρόσωπος. Στη Ryanair και στο αεροδρόμιο Frankfurt Hahn, κανείς δεν ήταν διαθέσιμος για σχόλια.
Στο Facebook, ένας επιβάτης μοιράστηκε μια φωτογραφία που δείχνει τις μάσκες οξυγόνου να έχουν πέσει πάνω από τα καθίσματα. Οι μάσκες έπεσαν αμέσως, και ο πιλότος ξεκίνησε γρήγορη κάθοδο. Μετά τον αρχικό πανικό, οι επιβάτες ηρέμησαν.
Πολλοί είχαν διαμαρτυρηθεί για πόνους μετά την προσγείωση, μερικοί είχαν και αίμα στα αυτιά τους. Μια γυναίκα μεταφέρθηκε με φορείο.
Οι επιβάτες έχουν ενημερωθεί ότι επρόκειτο να πετάξουν στις 9:40 π.μ. σήμερα το πρωί. Κάποιοι πάντως αποφάσισαν να ακυρώσουν το ταξίδι τους και να εγκαταλείψουν το αεροδρόμιο.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
