 |
|
|  Σάββατο 14/7
Θρίλερ με μυστηριώδη σαρκοφάγο από την εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου,που βρέθηκε ασύλητη στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου
newsbeast.gr
Την ανακάλυψη μιας ασυνήθιστα μεγάλης και άθικτης σαρκοφάγου στην Αλεξάνδρεια ανακοίνωσε το αιγυπτιακό υπουργείο Αρχαιοτήτων. Ο τάφος ανακαλύφθηκε κατά τη διάρκεια εργασιών για την θεμελίωση ενός νέου κτιρίου και χρονολογείται στην πτολεμαϊκή περίοδο, πριν από 2.000 και πλέον χρόνια. Συμπίπτει δηλαδή με την εποχή του θανάτου του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Προκειμένου να κατασκευαστεί ένα νέο οικοδόμημα, στις περισσότερες περιοχές της Αλεξάνδρειας χρειάζεται να είναι παρών ένας αξιωματούχος του υπουργείου Αρχαιοτήτων για να παρακολουθεί τις εργασίες εκσκαφής, όπως μεταδίδει το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων, επικαλούμενο το CBS. Σε αυτή την περίπτωση, μια από τις μεγαλύτερες σαρκοφάγους που ανακαλύφθηκε ποτέ στην πόλη βρέθηκε σε βάθος περίπου 5 μέτρων.
Η σπάνια σαρκοφάγος από μαύρο γρανίτη έχει ύψος περίπου 1,8 μέτρα, πλάτος 1,5 μέτρα και μήκος 2,6 μέτρα. Ανάμεσα στο καπάκι και το σώμα της σαρκοφάγου, υπάρχει ένα στρώμα κονιάματος, το οποίο υποδηλώνει ότι δεν έχει ανοιχτεί από τότε που σφραγίστηκε, σύμφωνα με τον Δρα Αϊμάν Ασμαουί, επικεφαλής του κλάδου Αιγυπτιακών Αρχαιοτήτων. Ο Ασμαουί δήλωσε στο CBS News ότι λαμβάνοντας υπόψη το μέγεθος της σαρκοφάγου, ίσως ανήκει σε κάποιο σημαντικό πρόσωπο. Μέχρι στιγμής, η ταυτότητα του προσώπου παραμένει μυστήριο.
Στον τάφο βρέθηκε και μια ημιτελής αλαβάστρινη προτομή. Σύμφωνα με το υπουργείο, το πιθανότερο είναι να ανήκει στον ιδιοκτήτη της σαρκοφάγου.
Οι αξιωματούχοι ελπίζουν να μάθουν περισσότερα όταν ανοίξει ο τάφος, αλλά αυτή η διαδικασία δεν θα είναι εύκολη.
«Είναι δύσκολο να σηκώσουμε τη σαρκοφάγο καθώς ζυγίζει περίπου 30 τόνους και ο χώρος είναι πολύ στενός, άρα ίσως πρέπει να την ανοίξουμε μέσα στον τάφο, να σηκώσουμε πρώτα το καπάκι και στη συνέχεια να σηκώσουμε το σώμα της σαρκοφάγου», δήλωσε ο Δρ Μουσταφά Ουαζίρι, γενικός γραμματέας του Ανώτατου Συμβουλίου Αρχαιοτήτων στο CBS News.
«Η σαρκοφάγος χρονολογείται πριν από περίπου 2.000 χρόνια. Δεν μπορούμε αυτή τη στιγμή να κάνουμε εικασίες για την ταυτότητα του ιδιοκτήτη, καθώς το εξωτερικό της σαρκοφάγου δεν έχει σκαλίσματα ή σχέδια. Θα πρέπει να περιμένουμε έως ότου ανοίξουμε τη σαρκοφάγο τις επόμενες ημέρες και ίσως η απάντηση να βρίσκεται εκεί. Ίσως το όνομά του να είναι γραμμένο στο εσωτερικό ή ίσως να υπάρχει κάποια επιγραφή, ίσως να βρούμε μία μούμια ή ένα ξύλινο φέρετρο, ή ίσως να μην βρούμε και τίποτα» πρόσθεσε.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
