 |
|
|  Δευτέρα 16/7
«Μπλε» γίγαντες
<ΒΡ><ΒΡ>
4-2 η Γαλλία την Κροατία στο τελικό τού Μουντιάλ τής Ρωσίας και για δευτερη φορά στην ιστορία της πρωταθλήτρια Κόσμου
ΑΠΕ-ΜΠΕ.-
Το δεύτερο Παγκόσμιο Κύπελλο της ιστορίας της κατέκτησε η εθνική Γαλλίας, επικρατώντας 4-2 της Κροατίας στο «Λουζνίκι» της Μόσχας, στην καταληκτική αναμέτρηση του Μουντιάλ της Ρωσίας.
Σε έναν από τους πιο «γεμάτους» τελικούς στην ιστορία της διοργάνωσης, οι «τρικολόρ» είχαν αποτελεσματικότητα, ποιότητα και αρκετή δόση τύχης για να επαναλάβουν τον άθλο του 1998.
Το αυτογκόλ του Μάντζουκιτς στο 18΄ «απαντήθηκε» από τον Πέρισιτς στο 28΄, αλλά στη συνέχεια το πέναλτι του Γκριεζμάν στο 38΄ (καταλογίστηκε με τη βοήθεια του VAR) και τα γκολ του Πογκμπά (59΄) και του Μπαπέ (65΄) έδωσαν το τρόπαιο στην ομάδα του Ντιντιέ Ντεσάμπ, πριν ο Μάντζουκιτς διαμορφώσει το τελικό σκορ στο 69΄.
Ο τελικός της Μόσχας περνάει στην ιστορία με σημαντικά ορόσημα. Καταρχήν, είναι ο δεύτερος πιο παραγωγικός τελικός στην ιστορία, 60 χρόνια μετά την παράσταση της Βραζιλίας του Πελέ και το 5-2 επί της Σουηδίας.
Με 4-2 είχε ολοκληρωθεί και ο τελικός του Γουέμπλεϊ το 1966, ανάμεσα στην Αγγλία και Δυτική Γερμανία, αλλά μετά από παράταση. Επίσης, το αυτογκόλ του Μάντζουκιτς είναι το πρώτο που έχει σημειωθεί ποτέ σε τελικό Μουντιάλ, όπως φυσικά και η χρήση του VAR (που άλλωστε εφαρμόστηκε για πρώτη φορά στη διοργάνωση της Ρωσίας).
Και φυσικά, να μην ξεχάσουμε τον Ντιντιέ Ντεσάμπ, ο οποίος γίνεται ο τρίτος στην ιστορία, μετά τον Φραντς Μπεκενμπάουερ και τον Μάριο Ζαγκάλο, που κατακτά το τρόπαιο και ως παίκτης και ως προπονητής.
Η Κροατία μπήκε δυνατά και πήρε το έλεγχο του αγώνα στο ξεκίνημα, αλλά, παρότι περιόρισε τους Γάλλους σε παθητικό ρόλο, δεν κατάφερε να δημιουργήσει κάποια αξιόλογη ευκαιρία.
Μετά το πρώτο τέταρτο οι παίκτες του Ντεσάμπ ισορρόπησαν το ματς και ευτύχησαν να ανοίξουν το σκορ στο 18΄ από στημένη φάση, όπως και στα δύο προηγούμενα παιχνίδια τους με Ουρουγουάη και Βέλγιο.
Ο Γκριεζμάν κέρδισε με... βουτιά ένα φάουλ αρκετά έξω από την περιοχή, το εκτέλεσε ο ίδιος, ο Μάντζουκιτς πήδηξε για να διώξει προ του Πογκμπά (που πιθανώς να ξεκίνησε τη φάση οριακά εκτεθειμένος), αλλά βρήκε τη μπάλα με το πάνω μέρος του κεφαλιού και την έστειλε στα δίχτυα του Σούμπασιτς. Το πρώτο αυτογκόλ που σημειώθηκε ποτέ σε τελικό Μουντιάλ άλλαξε τα δεδομένα του μεγάλου αγώνα...
Ομως οι «χρβάτσκι» δεν έχουν συνηθίσει να τα παρατάνε, άλλωστε βρέθηκαν πίσω στο σκορ και στα τρία προηγούμενα νοκ-άουτ παιχνίδια τους στη διοργάνωση (με Δανία, Ρωσία και Αγγλία).
Ετσι, αφού ξεπέρασαν το αρχικό σοκ, κατάφεραν να ισοφαρίσουν αρκετά γρήγορα, στο 28ο λεπτό. Μετά από εκτέλεση φάουλ και φάση διαρκείας, με τους «τρικολόρ» να μην μπορούν να απομακρύνουν αποτελεσματικά, η μπάλα έφτασε στον Πέρισιτς, αυτός την έφερε στο αριστερό και με δυνατό σουτ μέσα από την περιοχή ισοφάρισε.
Η Γαλλία δεν μπορούσε να δημιουργήσει προϋποθέσεις με οργανωμένες επιθέσεις, αφού ο Γκριεζμάν ήταν κλεισμένος και οι επελάσεις του Μπαπέ κάπου σταματούσαν, στάθηκε όμως εκ νέου τυχερή και ξαναπήρε το προβάδισμα από στημένη μπάλα και με τη... βοήθεια του VAR.
Ο Πέρισιτς βρήκε καθαρά τη μπάλα με το χέρι σε εκτέλεση κόρνερ του Γκριεζμάν, ο Νέστορ Πιτάνα αρχικά δεν είδε την παράβαση, όμως αφού συμβουλεύτηκε το βίντεο έδειξε το σημείο του πέναλτι.
Ο επιθετικός της Ατλέτικο δεν λάθεψε και με τρίτο του εύστοχο πέναλτι στο Μουντιάλ «έγραψε» στο 38΄ το 2-1, στον πρώτο τελικό από το 1974 που σημειώθηκαν τρία γκολ στο α΄ ημίχρονο.
Η Κροατία είχε μία καλή φάση στο φινάλε του πρώτου μέρους με άστοχη κεφαλιά του Βίντα και πήγε στα αποδυτήρια με μειονέκτημα, μετά από ένα 45λεπτο όπου είχε 61% κατοχή και επτά τελικές προσπάθειες, έναντι... μίας των Γάλλων (το πέναλτι).
Το δεύτερο ημίχρονο ξεκίνησε με το πρώτο σουτ των «τρικολόρ» σε ροή παιχνιδιού, από τον Γκριεζμάν, το οποίο μπλόκαρε ο Σούμπασιτς, αλλά σαφώς πιο απειλητικό ήταν το σουτ του Ρέμπιτς στο 48΄, που ανάγκασε τον Γιορίς να κάνει μεγάλη απόκρουση σε κόρνερ.
Οι Κροάτες άρχισαν να αφήνουν χώρους πίσω και στο 53΄ ο Μπαπέ σπρίνταρε και πέρασε σαν... σταματημένο τον Βίντα, αλλά το πλασέ που επιχείρησε από πλάγια θέση απέκρουσε με το πόδι ο Σούμπασιτς.
Ακολούθησε μία μικρή διακοπή του αγώνα, όταν τέσσερα άτομα εισέβαλαν στον αγωνιστικό χώρο, χωρίς να δημιουργήσουν περαιτέρω προβλήματα πριν απομακρυνθούν από τους άνδρες ασφαλείας.
Το συμβάν αυτό «πάγωσε» λίγο τον ξέφρενο ρυθμό του ματς, για να έρθει στο 59΄ το γκολ που ουσιαστικά «τελείωσε» τον τελικό. Ο Μπαπέ βρήκε ξανά χώρο από δεξιά και έκανε το γύρισμα για τον Γκριεζμάν, ο οποίος κοντρόλαρε έξοχα και έστρωσε στον επερχόμενο Πογκμπά.
Ο μέσος της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ σούταρε με το δεξί από το ημικύκλιο της περιοχής, η μπάλα κόντραρε και επέστρεψε στον Πογκμπά κι αυτός σούταρε ξανά, αυτή τη φορά με το αριστερό, αφήνοντας «άγαλμα» του Σούμπασιτς.
Η απογοήτευση και η κούραση των Κροατών (έπαιξαν 90 λεπτά περισσότερα από τους αντιπάλους τους στα νοκ-άουτ και μία ημέρα αργότερα στα ημιτελικά) δεν άφηνε πολλά περιθώρια ανατροπής και όποια αμφιβολία υπήρχε «έσβησε» οριστικά στο 65΄, όταν ο Μπαπέ με συρτό σουτ έξω από την περιοχή ανέβασε το δείκτη του σκορ στο 4-1.
Η απίστευτη γκάφα του Γιορίς, που χάρισε στον Μάντζουκιτς το 4-2 στο 69΄ (πήγε να κάνει ντρίμπλα μέσα στη μικρή περιοχή, αλλά ο πολύπειρος φορ της Γιουβέντους του «τσίμπησε» τη μπάλα και την έστειλε στα δίχτυα), δεν ήταν αρκετή για να ξαναβάλει τη «χρβάτσκα» στο παιχνίδι, απλώς ανέκοψε λίγο τη... φόρα των Γάλλων.
Αν το καλό σουτ του Ράκιτιτς στο 78΄ έβρισκε στόχο ίσως ο τελικός να έκρυβε και άλλες συγκινήσεις, αλλά οι «τρικολόρ» διαχειρίστηκαν σωστά τον υπολειπόμενο χρόνο. Το τελευταίο σφύριγμα του Πιτάνα έδωσε το έναυσμα για να ξεκινήσει το πανηγύρι στο Παρίσι και τις υπόλοιπες πόλεις της Γαλλίας.
Διαιτητής: Νέστορ Πιτάνα (Αργεντινή)
Κίτρινες κάρτες: Καντέ (27΄), Ερναντέζ (41΄) - Βρσάλκο (90΄+)
Κόκκινες κάρτες: -
Οι συνθέσεις:
ΓΑΛΛΙΑ (Ντιντιέ Ντεσάμπ): Γιορίς, Παβάρ, Βαράν, Ουμτιτί, Ερναντέζ, Καντέ (55΄ Ενζονζί), Πογκμπά, Ματουϊντί (73΄ Τολισό), Μπαπέ, Γκριεζμάν, Ζιρού (81΄ Φεκίρ)
ΚΡΟΑΤΙΑ (Ζλάτκο Ντάλιτς): Σούμπασιτς, Βρσάλκο, Λόβρεν, Βίντα, Στρίνιτς (82΄ ΠΙάτσα), Μπρόζοβιτς, Ράκιτιτς, Μόντριτς, Ρέμπιτς (71΄ Κράμαριτς), Πέρισιτς, Μάντζουκιτς
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
