 |
|
|  Δευτέρα 16/7
Guardian
Κανείς δεν πιστεύει ότι η Ελλάδα θα αποπληρώσει ποτέ το χρέος
Guardian
Aμφιβολίες κατά πόσο η Ελλάδα διέφυγε τελικά από την καταστροφή διατυπώνονται σε ανταπόκριση της βρετανικής εφημερίδας «Guardian» από την Αθήνα.
«Η χώρα θα αποχωρήσει από το τελικό διεθνές σχέδιο διάσωσης εντός ολίγων εβδομάδων, αλλά χωρίς κανένα σημάδι ότι το χρέος θα αποπληρωθεί ποτέ, μερικοί φοβούνται μια άλλη κρίση» αναφέρεται.
«Κανείς δεν πιστεύει ότι η χώρα μπορεί να αποπληρώσει επιτυχώς το χρέος της. Η συμφωνία, που αποκαλύφθηκε τον περασμένο μήνα, δίνει στην Αθήνα τη δυνατότητα παράτασης των πληρωμών του χρέους των 320 δισ. ευρώ κατά μια δεκαετία και παρέχει τον τόσο αναγκαίο ζωτικό χώρο για τον εκσυγχρονισμό της οικονομίας. Όμως, θεωρείται ευρέως ως ανεπαρκής για να αποφύγει η Ελλάδα περαιτέρω κρίση στο μέλλον» υποστηρίζει η Έλενα Σμιθ στην ανταπόκρισή της, λέγοντας πως «στην παγκόσμια οικονομική ιστορία, καμία χώρα δεν έχει λάβει τόσα χρήματα, όσα η Ελλάδα».
«Η διάσωση είχε το τίμημά της. Οι όροι ήταν σκληροί, μη δημοφιλείς και σε ορισμένες περιπτώσεις τιμωρητικά επιθετικοί. Περικοπές μισθών και συντάξεων, αυξήσεις φόρων και διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, πολλές εξ αυτών αντιπαθείς, παρότι έπρεπε να είχαν πραγματοποιηθεί προ πολλού, ήταν η βάση των αδιάκοπων απαιτήσεων των δανειστών. Αλλά ο οικονομικός ζουρλομανδύας έπνιξε την οικονομική ανάπτυξη. Από 120% στο ξέσπασμα της κρίσης, η αναλογία χρέους-ΑΕΠ πλέον είναι περίπου 180%, μακράν η υψηλότερη στην ΕΕ» σημειώνει.
«Πολλοί πιστεύουν ότι μπορεί να χρειαστεί τουλάχιστον μια δεκαετία για να ανακτήσει η χώρα το χαμένο εισόδημα και να επιστρέψει στο προ κρίσης βιοτικό επίπεδο. Ακόμα χειρότερα, το δημογραφικό πρόβλημα που επιδεινώνεται δεν βοηθά, καθώς η Ελλάδα έχει το χαμηλότερο ποσοστό γεννήσεων μετά τη Βουλγαρία στην Ε.Ε., με τον πληθυσμό να φθίνει σχεδόν κατά 3% ως αποτέλεσμα της μετανάστευσης και των λιγότερων γεννήσεων κατά τη διάρκεια της κρίσης» συμπληρώνει.
Ωστόσο, η Σμιθ παρατηρεί ότι το ποσοστό ανεργίας μειώθηκε περίπου κατά 20% και προσθέτει πως η αισιοδοξία αυξάνεται, κάνοντας αναφορά σε πρόσφατη έρευνα της Ελληνικής Ένωσης Νεοφυών Επιχειρηματιών.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
