 |
|
|  Τετάρτη 18/7
H ερώτηση που απασχολεί τους Βρετανούς...
Πόσους κύκνους έχει η βασίλισσα;
Reuters
Η Swan Upping, μια παράδοση 800 χρόνων που αφορά την καταμέτρηση των κύκνων της βασίλισσας, άρχισε και θα διαρκέσει πέντε ημέρες στον Τάμεση.
Η τελετή διεξάγεται πάντα την τρίτη εβδομάδα του Ιουλίου και είναι η ετήσια καταγραφή του πληθυσμού των κύκνων του Στέμματος, μια παράδοση του 12ου αιώνα όταν το Στέμμα δήλωνε ιδιοκτήτης όλων των άλαλων κύκνων. Σήμερα η βασίλισσα ασκεί περιορισμένα το δικαίωμα της ιδιοκτησίας σε ορισμένα σημεία του Τάμεση και των παραποτάμων του.
Η καταμέτρηση γίνεται από τρεις ομάδες, μια που εκπροσωπεί τη βασίλισσα και οι άλλες εκπροσωπούν τις παλιές ενώσεις των Οινοπωλών και των Βαφέων. Η βασιλική ομάδα αποτελείται από άνδρες που φορούν κόκκινες μπλούζες με το βασιλικό έμβλημα οι οποίοι τελούν υπό τον ειδικό που μαρκάρει τους κύκνους, ο οποίος φορά παραδοσιακό για την τελετή κόκκινο σακάκι με χρυσά σιρίτια.
Οι ομάδες περιπολούν στον ποταμό Τάμεση στη νότια Αγγλία για να πιάσουν, να μαρκάρουν και στη συνέχεια να αφήσουν ελεύθερη κάθε οικογένεια κύκνων με μικρά. Όταν εντοπιστεί μια φωλιά με νεογέννητα, ακούγεται το σύνθημα ετοιμότητας "'Όλοι όρθιοι!", τα σκάφη παίρνουν θέση και τότε οι κύκνοι ζυγίζονται, μετριούνται και υποβάλλονται σε σύντομη ιατρική εξέταση.
Κατά τη διάρκεια της τελετής, οι βασιλικοί καταμετρητές των κύκνων υπό τον ειδικό που μαρκάρει τα υδρόβια πτηνά διασχίζουν τον Τάμεση μέσα σε έξι παραδοσιακά σκάφη με κουπιά. Κάθε σκάφος έχει σημαίες και λάβαρα στο ταξίδι αυτό.
Το έθιμο χρονολογείται από την εποχή που το βρετανικό στέμμα πρώτα διεκδίκησε την κατοχή όλων των άλαλων κύκνων. Στη συνέχεια το υδρόβιο πτηνό θεωρήθηκε μια λιχουδιά για τα βασιλικά εδέσματα. Στη σύγχρονη εποχή, η τελετή έχει γίνει ένας τρόπος προστασίας της άγριας ζωής που έχει και εκπαιδευτικό σκοπό. Οι Βρετανοί δεν τρώνε πλέον το υδρόβιο πτηνό, το οποίο προστατεύεται με νόμο.
Η περυσινή καταμέτρηση έδειξε ότι υπήρχαν 132 νεογέννητοι κύκνοι στον Τάμεση, αντιστρέφοντας έτσι μια τάση μείωσης που παρατηρήθηκε στις προηγούμενες μετρήσεις.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
