 |
|
|  Τετάρτη 18/7
Ελλάδα
Δύο φορές ισόβια στον δολοφόνο 32χρονης εφοριακού, Δώρας Ζέμπερη,ενα έγκλημα που απασχόλησε ιδιαίτερα την ελληνική κοινή γνώμη
ΑΘΗΝΑ/ΑΠΕ-ΜΠΕ/Τζούλη Βινιεράτου
Δύο φορές ισόβια κάθειρξη επέβαλε το Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο στον 58χρονο Μανώλη Σοροπίδη για τη δολοφονία της 32χρονης εφοριακού Δώρας Ζέμπερη στο Β' Νεκροταφείο στις 18 Οκτωβρίου 2017.
Δικαστές και ένορκοι επέβαλαν την υψηλότερη τιμωρία που προβλέπεται για τις δύο βαριές πράξεις που χρεώνονται στον 58χρονο, καθώς δεν αναγνώρισαν κανένα ελαφρυντικό στον 58χρονο που με δεκατέσσερις μαχαιριές εξόντωσε την 32χρονη με σκοπό να της πάρει την τσάντα. Μία τσάντα που είχε μέσα πέντε ευρώ και ένα κινητό τηλέφωνο. Το δικαστήριο δεν θεώρησε τη νέα εκδοχή του 58χρονου ως βάσιμη και ακολουθώντας την προτροπή της εισαγγελέως Έδρας, να μην δώσει σημασία στους υπερασπιστικούς ισχυρισμούς του, κήρυξε ένοχο τον 58χρονο για τις κατηγορίες της ανθρωποκτονίας από πρόθεση σε ήρεμη ψυχική κατάσταση, ληστείας που τελέστηκε με ιδιαίτερη σκληρότητα και παράνομης οπλοφορίας και οπλοχρησίας επιβάλλοντας επιπλέον ποινή 8 μηνών, για τις δύο τελευταίες πράξεις.
Λίγο νωρίτερα ο κατηγορούμενος, χρόνιος χρήστης ναρκωτικών, απολογούμενος υποστήριξε πως δεν ήταν ο ίδιος που κατάφερε τα μοιραία πλήγματα, σε θώρακα και καρδιά, στην εφοριακό και πως κάποιος άλλος τη σκότωσε, αφού ο ίδιος απλά την τραυμάτισε κατόπιν σχετικής εντολής που του έδωσαν, ώστε η Δώρα απλώς να τραυματιστεί και να απουσιάσει από τη δουλειά της για λίγους μήνες. Αρχικά είχε ομολογήσει πως με στόχο την τσάντα ήταν αυτός που επιτέθηκε στην 32χρονη η αντίσταση της οποίας οδήγησε σε πάλη. Στη συνέχεια και ενώ ήταν ήδη προσωρινά κρατούμενος για τη δολοφονία της Δώρας, υποστήριξε πως ο θάνατος της ήταν αποτέλεσμα "συμβολαίου" για να λάβει αμοιβή 30 χιλιάδες ευρώ.
Τώρα είπε πως το "συμβόλαιο" ήταν για τραυματισμό και πως δεν τη σκότωσε ο ίδιος αλλά τον χρησιμοποίησαν για να χρεωθεί αυτός το έγκλημα.
Η αυλαία της δίκης που διεξήχθη με ένταση και την οργή των συγγενών της εφοριακού να ξεχειλίζει, έπεσε ήρεμα με τον πατέρα της εφοριακού να ακούει ψύχραιμος την ετυμηγορία των δικαστών και τη μητέρα της να περιμένει έξω από την αίθουσα να ακούσει ποινή δικαίωσης για το παιδί που έχασε.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
