 |
|
|  Tετάρτη 18/7
΄Αρθρο
«Ανεξάρτητος»
και βουλευτής;
Σπίτι γρήγορα!
Γράφει ο Δημοσιογράφος,Χρήστος Τσαντήλας
Λάρισα
ΑΚΟΥ λέει «ανεξαρτητοποιούνται» οι βουλευτές. Τι θα πει αποχωρούν από το κόμμα ή την κυβέρνηση και γίνονται ανεξάρτητοι; Η φεύγεις οριστικά κύριε από την πολιτική και το δηλώνεις, αφήνοντας την καρέκλα και το χρήμα και τις όποιες άλλες προνομίες της βουλής, ή κοροϊδεύεις τον κόσμο, ζητώντας πάλι από άλλο κομματικό «μαγαζί» την στήριξή του, προκειμένου δήθεν να αγωνιστείς για το συμφέρον τους, για το «κοινό καλό» που λέτε - τρομάρα σας...
ΟΙ περισσότεροι βουλευτές που ανεξαρτητοποιούνται κάθε φορά, το κάνουν αφού προηγουμένως έχουν συμφωνήσει με τον αρχηγό του κόμματος ή του πολιτικού σχηματισμού που θα τους υποδεχθεί, με τα απαραίτητα ανταλλάγματα φυσικά. Τόσο ξεφτίλες δηλαδή. Και σχεδόν σε όλες τις περιπτώσεις ανεξαρτητοποιήσεων, τα ίδια σχέδια εξυφαίνονται. Πολιτική «αλητεία» με φόντο το μικροπολιτικό συμφέρον. Μη και χαθεί η έδρα και όλα τα οφέλη ματιά της. Είτε είναι χρήματα, είτε αναγνώριση. Δούνε και λαβείν. Σε μια καθαρή και δίκαιη δημοκρατία, θα πρέπει να πληρώνουν το τίμημα και οι δύο της συναλλαγής. Και εκείνος που ανεξαρτητοποιείται μη υπολογίζοντας αυτούς τους πολίτες που τον ψήφισαν (και που εξαιτίας του μπορεί να πήγαν με το κόμμα που δεν ήθελαν) ούτε το κόμμα που τώρα προδίδει, αλλά κυρίως και ο άλλος που τον δέχεται στην παράταξη του, γνωρίζοντας ότι κάποια στιγμή το ίδιο θα κάνει επισης σε βάρος του.
Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ του Λαρισαίου γιατρού και υπουργού Έκτορα Νασιώκα, ο οποίος στο πρόσφατο παρελθόν υπέβαλε παραίτηση και επέστρεψε την έδρα στο κόμμα με το οποίο εκλέχθηκε, ήταν μια σταγόνα πολιτικής αξιοπρέπειας στον ωκεανό της ανεντιμότητας των πολιτικών, που διαρκώς κερδίζουν έδαφος και πλέον με χαρακτηριστική ευκολία θυσιάζουν αξίες και αξιοπρέπεια προκειμένου να μην χάσουν την «οικονομική θαλπωρή» που τους εξασφαλίζει βαρβάρους μισθούς και ευκολίες.
ΜΠΟΡΕΙ να μην το επιτρέπει το ίδιο το Σύνταγμα, όμως θα ήταν περισσότερο δίκαιο αν περνούσε μια διάταξη που να καταργεί τον όρο «ανεξάρτητος βουλευτής» και να υποχρεώνει όσους αισθάνονται ότι έχουν τα κότσια να παραδίδουν την έδρα και να γυρίζουν στο σπιτι τους. Έτσι μόνο θα μπορεί κανείς να τους πιστέψει ότι πράγματι ήθελαν να εργαστούν για το καλό της χώρας και όχι μόνο το δικό τους.
ΟΣΟ για το Σύνταγμα, όλες οι κυβερνήσεις από το 74 και μετά και περισσότερο οι μνημονιακές, το έχουν ήδη καταστρατηγήσει, το έχουν ήδη παραβιάσει, κάνοντας νόμιμες τις μεγάλες «ληστρικές επιδρομές» στις τσέπες και στα σπίτια των Ελλήνων, προκειμένου να «χρυσώσουν» τοκογλύφους δανειστές. Διότι καμία παράγραφος ή διάταξη ή υποσημείωση στο Σύνταγμα της Ελλάδας δεν δίνει δικαίωμα σε κανέναν να φτωχοποιήσει τον λαό και ιδιαίτερα να ξεπουλήσει την αξιοπρέπειας του.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
