 |
|
|  Πέμπτη 19/7
Σεργιάνι στον Κόσμο
Βρέθηκε το ναυάγιο του ρωσικού πλοίου Ντμίτρι Ντονσκόι,που μετέφερε χρυσό αξίας 133 δισ. δολαρίων
protothema.gr
Νοτιοκορεατική εταιρεία εντόπισε μετά από πολύχρονη αναζήτηση το ναυάγιο ρωσικού καταδρομικού, το οποίο βυθίστηκε σε ναυμαχία πριν από 113 χρόνια ενώ μετέφερε εκατοντάδες τόνους χρυσού.
Το σκουριασμένο σκαρί του «Ντίμτρι Ντονσκόι» βρέθηκε στο βυθό περίπου ένα χιλιόμετρα ανοικτά της νήσου Τζεοντόνγκ-Ρι σε βάθος 434 μέτρων, ανακοίνωσε η Shinil Group, που αναζητούσε χρόνια το ναυάγιο. Η εταιρεία έστειλε δύο βαθυσκάφη που εντόπισαν το σκουριασμένο σκαρί της φρεγάτας κι έδωσε στη δημοσιότητα φωτογραφίες και βίντεο που δείχνουν τη λέξη «Ντονσκόι» γραμμένη στα Κυριλλικά.
Το πλοίο του Ρωσικού Αυτοκρατορικού στόλου της Βαλτικής είχε συμμετάσχει στον ρωσο-ιαπωνικό πόλεμο (1904-1905), στην καταστροφική, για τη Ρωσία, ναυμαχία της Τσουσίμα.
Το καταδρομικό ήταν «στόχος» κυνηγών θησαυρών εδώ και δεκαετίες και σύμφωνα με ιστορικές μαρτυρίες μετέφερε ολόκληρο θησαυρό, ο οποίος θα κάλυπτε τα έξοδα ελλιμενισμού καθώς και τους μισθούς των πληρωμάτων και των αξιωματικών ολόκληρου του στολίσκου.
Ξένα ΜΜΕ αναφέρουν πως όποιος βρει το ναυάγιο του καταδρομικού μπορεί εύκολα να γίνει πολύ πλούσιος, ενώ δεν αποκλείεται να μεταφέρθηκαν στο «Ντμίτρι Ντονσκόι» και αποθέματα χρυσού άλλων πλοίων που λαβώθηκαν στη ναυμαχία.
«Η ανακάλυψή μας έβαλε τέλος στη συζήτηση για την ύπαρξη του Ντονσκόι και το σημείο όπου βυθίστηκε. Σύντομα θα προχωρήσουμε τις διαδικασίες ανέλκυσής του», ανέφερε ο όμιλος. Κι ετοιμάζεται να συνεργαστεί με άλλες εταιρείες από την Κίνα, τον Καναδά και τη Βρετανία ώστε να ξεκινήσει τον Οκτώβριο την επιχείρηση ανέλκυσης και να παρουσιάσει τον Δεκέμβριο τα ευρήματά της στο κοινό.
Η Shinil Group εκτιμά ότι στα αμπάρια της φρεγάτας μπορεί να υπάρχουν έως και 200 τόνοι χρυσού σε νομίσματα και ράβδους, συνολικής αξίας έως και 133 δισεκατομμυρίων δολαρίων! Υποσχέθηκε δε ότι αν επιβεβαιωθούν οι προβλέψεις της θα διαθέσει το 10% των ευρημάτων σε επενδύσεις στο νησί Τζεοντόνγκ-Ρι, κι ένα αντίστοιχο μερίδιο στη ρωσική κυβέρνηση ως νομίμου κατόχου του πλοίου.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
