 |
|
|  Παρασκευή 20/7
Kαυγάς Τραμπ με...Μαυροβούνιο
Συμβάλλουμε στην ειρήνη και την σταθερότητα,απαντάει η χώρα αυτή,στα οσα εξωφρενικά είπε σε βάρος της,άνευ λόγου,ο Πρόεδρος τών ΗΠΑ
AFP-Reuters
"Μικρή χώρα" με "πολύ επιθετικό" λαό; Ικανή μάλιστα να προκαλέσει μια παγκόσμια σύρραξη; Το Μαυροβούνιο απάντησε στον πρόεδρο των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ, υπερηφανευόμενο για τη συμβολή του "στη σταθερότητα και την ειρήνη".
Το Μαυροβούνιο, μια μικρή, τουριστική χώρα στα παράλια της Αδριατικής, εντάχθηκε στο ΝΑΤΟ την άνοιξη του 2017, προς μεγάλη δυσαρέσκεια της Μόσχας και παρά τις αντιδράσεις σημαντικού ποσοστού των 600.000 κατοίκων του.
Μετά από πολύωρη σιωπή, η Ποντγκόριτσα απάντησε στην "περιγραφή" που της επιφύλαξε ο Τραμπ: ότι το Μαυροβούνιο είναι μια φιλοπόλεμη χώρα για το οποίο "δεν βλέπει το λόγο γιατί να στείλει τα παιδιά του να σκοτωθούν", μολονότι είναι σύμμαχος των ΗΠΑ στο ΝΑΤΟ.
Το Μαυροβούνιο, ο στρατός του οποίου αποτελείται από λιγότερους από 2.000 άνδρες, συμβάλλει "στην ειρήνη και τη σταθερότητα, όχι μόνο στην ευρωπαϊκή ήπειρο αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο", ιδίως "στο πλευρό των Αμερικανών στρατιωτών στο Αφγανιστάν", τονίζει η κυβέρνηση στην ανακοίνωση που εξέδωσε στα αγγλικά. Είναι επίσης "υπερήφανο για την ιστορία και την παράδοσή του και τη φιλειρηνική πολιτική του που το έφερε σε θέση να είναι ένα κράτος παράγοντας σταθερότητας για την περιοχή και το μοναδικό κράτος που δεν έγινε θέατρο συγκρούσεων κατά τη διάρκεια της διάλυσης της πρώην Γιουγκοσλαβίας", πρόσθεσε.
"Οικοδομούμε φιλικές σχέσεις και δεν χάσαμε ούτε μία ενώ ταυτόχρονα είμαστε ικανοί να προστατεύσουμε και να υπερασπιστούμε τα εθνικά συμφέροντά μας. Στον σημερινό κόσμο δεν έχει σημασία πόσο μεγάλος ή μικρός είσαι αλλά κατά πόσο εκτιμάς τις αξίες της ελευθερίας, της αλληλεγγύης και της δημοκρατίας", τόνισε η κυβέρνηση. Και, με βάση αυτές τις αξίες, "η φιλία και η συμμαχία μεταξύ του Μαυροβουνίου και των ΗΠΑ είναι ισχυρές και ακατάλυτες".
Οι Μαυροβούνιοι στρατιώτες, που τότε ανήκαν στον γιουγκοσλαβικό στρατό, μετείχαν στο πλευρό των Σέρβων στον πόλεμο για την ανεξαρτησία της Κροατίας (1991-5), κυρίως στην αιματηρή πολιορκία του Ντουμπρόβνικ. Όμως, σε αντίθεση με άλλες περιοχές, η ανακήρυξη της ανεξαρτησίας του Μαυροβουνίου από τη Σερβία, το 2006, δεν οδήγησε σε πόλεμο.
Κατά τη διάρκεια των πολέμων στην πρώην Γιουγκοσλαβία η χώρα "υποδέχτηκε και προστάτευσε 120.000 ανθρώπους", υπενθυμίζει εξάλλου η κυβέρνηση του Μαυροβουνίου.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
