 |
|
|  Παρασκευή 27/7
Τούρκοι πολίτες συμπαρίστανται στην Ελλάδα
Εκδήλωση Τούρκων της Σμύρνης ,για τους πληγέντες των πυρκαγιών, εξω απο το γενικό προξενείο της Ελλάδας
ΜΥΤΙΛΗΝΗ/ΑΠΕ-ΜΠΕ/Στρατής Μπαλάσκας
Ιδιαίτερης σημασίας θεωρείται η «διαδήλωση» ειρήνης, χθες το βράδυ, έξω από το ιστορικό κτίριο της παραλίας της Σμύρνης, όπου στεγάζεται το γενικό προξενείο της Ελλάδας στην Τουρκία.
Όπως αναφέρει και η γενική πρόξενος της Ελλάδας στη Σμύρνη, Αργυρώ Παπούλια, σε ανάρτησή της σε σελίδα κοινωνικής δικτύωσης, εκατοντάδες Τούρκοι της Σμύρνης, μέλη εργατικών συνδικάτων, συγκεντρώθηκαν έξω από το κτίριο με πανό, λουλούδια και αναμμένα κεριά, για να τιμήσουν τη μνήμη των αδικοχαμένων θυμάτων των πυρκαγιών στην Ελλάδα και να εκφράσουν την αλληλεγγύη του στον ελληνικό λαό.
«Κρατάτε γείτονες» έλεγαν, αντιγράφοντας τον τίτλο της Ελευθεροτυπίας στις 17.8.1999, όταν ο τουρκικός λαός δοκιμαζόταν τότε από τον ισχυρό σεισμό.
Την ίδια ώρα, χθες στην Τένεδο, στο πανηγύρι των Ρωμιών του νησιού στο ιστορικό παρεκκλήσι της Αγίας Παρασκευής, αντί για το καθιερωμένο πανηγύρι - συνάντηση των Τενεδιών όλου του κόσμου, οι συμμετέχοντες προσευχήθηκαν με αναμμένα κεριά για τα θύματα της τραγωδίας. Παρόντες ο Επίσκοπος Ερυθρών Κύριλλος που χοροστάτησε, ενώ συμπροσευχήθηκε και ο Μητροπολίτης Ίμβρου και Τενέδου Κύριλλος. «Ήταν το ελάχιστο που μπορούσαμε να κάνουμε για τα θύματα αυτής της τραγωδίας. Αυτό που μένει και πρέπει να αποτελεί συνεχές ενδιαφέρον όλων μας είναι η στήριξη των ανθρώπων που έμειναν και δοκιμάζονται σήμερα με τον έναν ή τον άλλο τρόπο».
Σημειώνεται ότι πολλά είναι τα ξεχωριστής σημασίας μηνύματα συμπαράστασης που έχουν φθάσει απ' όλο τον κόσμο για την τραγωδία της Αττικής. Για αρκετές ώρες, χρήστες του twitter από την Τουρκία είχαν βάλει το trend #Yunanistan στην κορυφή των trends του πλανήτη, πλημμυρίζοντάς με μηνύματα συμπαράστασης τον δοκιμαζόμενο ελληνικό λαό. Μάλιστα, στην κορυφή των τουρκικών trends, εμφανίστηκε και το #GecmisOlsunKomsu, που σημαίνει «περαστικά γείτονα».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
