Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Σάββατο 28/7

Ένα μωρό που κλαίει στην αγκαλιά των ανθρώπων που το σώζουν προσωποποιεί την πρόσφατη καταστροφή στο Λάος



AFP

Ένα μωρό που κλαίει κατά τη διάσωσή του από τους τόνους των υδάτων που διέρρευσαν μετά την κατάρρευση ενός υπό κατασκευήν υδροηλεκτρικού φράγματος στο νοτιοανατολικό Λάος, αφού κατάφερε για αρκετές ημέρες να επιζήσει μαζί με τη μητέρα του σε μια καλύβα πλημμυρισμένη από τα λασπόνερα, προσωποποιεί την καταστροφή που προκλήθηκε αυτήν την εβδομάδα στη χώρα με πολλά θύματα. Το βίντεο με το μωρό αυτό που κλαίει και δείχνει τρομοκρατημένο, το οποίο τράβηξαν τα μέλη σωστικού συνεργείου από την Ταϊλάνδη που είχε αναλάβει την αποστολή της διάσωσής του, μεταδόθηκε αρχικά από το δίκτυο του Λάος ABC και έχει ήδη γίνει viral με χιλιάδες θεάσεις και μέσω Facebook μερικές μόνο ώρες μετά την πρώτη προβολή του. "Ευχαριστούμε από τα βάθη της καρδιάς μας την Ταϊλάνδη για τη βοήθειά της", είναι η λεζάντα που συνοδεύει το βίντεο. Σε αυτό βλέπουμε την ομάδα των Ταϊλανδών διασωστών να εντοπίζει ζώνη γύρω από το χωριό Σαϊντονχόνγκ, στην οποία είχε ειδοποιηθεί ότι αγνοούνταν 14 άνθρωποι. Οι διασώστες παρουσιάζονται στο βίντεο να βγαίνουν από τη βάρκα τους και ο ένας να προχωράει μπροστά με τα λασπόνερα να φτάνουν στη μέση του προς την κατεύθυνση κάποιων δέντρων που έχουν βυθιστεί στα νερά. Στη συνέχεια τους βλέπουμε να επιστρέφουν, μεταφέροντας προσεκτικά ένα μωρό που κλαίει και να ακολουθεί η μητέρα του. "Κατάφεραν εν τέλει να βρουν τους 14 που αγνοούνταν: 4 άνδρες, 6 γυναίκες, μεταξύ των οποίων μία έγκυος και 4 παιδιά", διευκρινίζουν οι διασώστες από την Ταϊλάνδη σε τους ανακοίνωση. "Όλοι ήταν εξαντλημένοι και πεινασμένοι έπειτα από τέσσερις ημέρες χωρίς τροφή", προσθέτουν τα σωστικά συνεργεία που τους παρείχαν τις πρώτες φροντίδες και τους μετέφεραν με τη βάρκα τους σε ασφαλές μέρος όπου τους παρέδωσαν σε στρατιωτικούς για να τους μεταφέρουν στη συνέχεια σε νοσηλευτικά κέντρα. Οι διασωθέντες "βρισκόντουσαν σε μια καλύβα στην κορυφή ενός λόφου στον οποίο είχαν φυτείες. Η στάθμη του νερού ανέβηκε τόσο γρήγορα που δεν είχαν χρόνο να σκεφτούν και έτρεξαν όλοι" για να γλιτώσουν από την ορμή των υδάτων, διηγήθηκε στο AFP ο Κενγκάρντ Μπονγκαουόνγκ, ένας από τους διασώστες από την Ταϊλάνδη. "Βρήκαμε τρεις οικογένειες μαζί. Έτρωγαν βλαστούς μπαμπού, αλλά δεν υπήρχαν πολλοί και πεινούσαν", συνέχισε. "Το μικρό αγοράκι έκλαιγε και φαινόταν τρομοκρατημένο. Στην πραγματικότητα όλοι ήταν τρομοκρατημένοι από τα νερά. Όταν μάλιστα άρχισε να πέφτει βροχή, όλοι κατελήφθησαν από πανικό", πρόσθεσε. Πέρα από αυτήν την ανθρώπινη ιστορία, οργισμένοι χωρικοί κατηγορούσαν τις αρχές του Λάος ότι υποβαθμίζουν τον απολογισμό των θυμάτων (27 νεκροί) κατά την τέταρτη σήμερα ημέρα των ερευνών που γίνονται για τον εντοπισμό δεκάδων αγνοουμένων.

 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία