 |
|
|  Τρίτη 31/7
Μπαράζ περιστατικών με πυροβολισμούς στη Νέα Υόρκη-Ενας άνθρωπος έχασε τη ζωή του και τρεις άλλοι είναι σε εξαιρετικά κρίσιμη κατάσταση
ekirikas.com
Συνολικά 16 άνθρωποι έπεσαν θύματα πυροβολισμών το Σαββατοκύριακο στην πόλη της Νέας Υόρκης σε δέκα περιστατικά, τα οποία σημειώθηκαν σε λιγότερες από 7 ώρες. Ενας άνθρωπος έχασε τη ζωή του και τρεις άλλοι είναι σε εξαιρετικά κρίσιμη κατάσταση, αναφέρει η «New York Post».
Αρχικά, στις 9:42 το βράδυ του Σαββάτου στο Μπρονξ, ένας άνθρωπος που φόραγε ένα κόκκινο μαντίλι πυροβόλησε μέσα από ένα μαύρο σεντάν κατά ενός 18χρονου και ενός 20χρονου στην γωνία της οδού West 166 και της Λεωφόρου Nelson
Ο πρώτος τραυματίστηκε ελαφρά στον ώμο, ενώ ο δεύτερος νεαρός χτυπήθηκε στο μάτι και μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο Lincoln, όπως ανέφερε η Αστυνομία.
Αργότερα, ένας 18χρονος πυροβολήθηκε στο στήθος, στο Μπρούκλιν, και μεταφέρθηκε στο Lutheran Medical Center, χωρίς να υπάρχει φόβος για τη ζωή του.
Στις 10:26 της ίδιας μέρας ένας 26χρονος δέχθηκε πυροβολισμό στο πόδι, στο Μπρούκλιν, ενώ λίγα λεπτά μετά ένας 15χρονος χτυπήθηκε στον αστράγαλο, πάντα σύμφωνα με την «Post».
To ξημέρωμα της Κυριακής, στη 1:02, ένας 22χρονος πυροβολήθηκε στο πόδι, ενώ αμέσως μετά, μερικά τετράγωνα πιο μακριά, ένας 39χρονος δέχθηκε 4 πυροβολισμούς στην πλάτη στο Ravenswood Houses της Αστόριας.
Ενας νεαρός, ωστόσο, δεν είχε την ίδια τύχη με τα παραπάνω θύματα και έπεσε νεκρός μετά από πυροβολισμό που δέχθηκε στο στήθος, στη γωνία της οδού West 125 και της 12ης Λεωφόρου στο Χάρλεμ. Πρόκειται για τον 21χρονο Ρασόν Ποπ (Rashawn Pope), όπως ανακοίνωσε η Αστυνομία.
Δύο άτομα τον πήγαν στο νοσοκομείο St. Luke, αρνήθηκαν, ωστόσο, να απαντήσουν στα ερωτήματα που δέχθηκαν από τους αστυνομικούς. Ο θάνατος του Ποπ ανακοινώθηκε στις 2:06 το ξημέρωμα της Κυριακής.
Περίπου την ίδια ώρα, τρεις νεαροί ηλικίας 25, 29 και 33 ετών τραυματίστηκαν εν μέσω βροχής από σφαίρες, όπως σημειώνει η «Post». Οι νεαροί πυροβολήθηκαν στο χέρι και στα πόδια κοντά στην οδό Thomas S. Boyland.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
