Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Τρίτη 31/7

Frankfurter Allgemeine Zeitung

Το φετινό καλοκαίρι το θερμότερο της χιλιετίας



Frankfurter Allgemeine Zeitung

«Όχι μόνο η Ευρώπη, ολόκληρο το βόρειο ημισφαίριο στενάζει κάτω από το σφοδρό κύμα καύσωνα. Η κατάσταση όμως μπορεί να επιδεινωθεί ακόμα περισσότερο» αναφέρει, σε μακροσκελή ανάλυση για το κλίμα και τον καιρό στη Γερμανία και τη Bόρεια Ευρώπη, η Frankfurter Allgemeine Zeitung. «Ο Ιούνιος ήταν ο δεύτερος θερμότερος από την έναρξη της μέτρησης της θερμοκρασίας, ανακοίνωσε το Ευρωπαϊκό Κέντρο Μεσοπρόθεσμων Προβλέψεων. Αν ληφθεί υπόψη ότι το 2018 είναι μια -λεγόμενη- χρονιά La Nina, τότε πρόκειται ασφαλώς για τον θερμότερο Ιούνιο, διότι κατά την διάρκεια της La Nina, ο Ειρηνικός καταπίνει πολύ θερμότητα, οπότε η ατμόσφαιρα θερμαίνεται λιγότερο, ενώ κατά τη διάρκεια του El Nino, συμβαίνει το αντίθετο: η θερμότητα απελευθερώνεται - και η ατμόσφαιρα θερμαίνεται περισσότερο από ό,τι κανονικά. Αυτή η θερμή φάση θα μπορούσε να επιστρέψει το 2019, κατά τους μετεωρολόγους εμπειρογνώμονες. Και τότε, θα κάνει ακόμα πιο πολύ ζέστη» συνεχίζει η γερμανική εφημερίδα. «Κατά τον Δρ. Πφίστερ, μετεωρολόγο του Πανεπιστημίου της Βέρνης “η ξηρασία του 1540” ξεπερνά κάθε άλλη γνωστή και έγινε σε μια εποχή κατά την οποία η επέμβαση του ανθρώπου στο κλίμα δεν έπαιζε αξιοσημείωτο ρόλο. Η μέση θερμοκρασία από τον Ατλαντικό έως την Ανατολική Ευρώπη και από τη Β. Γερμανία μέχρι τη Βόρεια Ιταλία κυμαινόταν από 5 έως 7 βαθμούς πάνω από το μέσο όρο του 20ου αιώνα και έφτασε μέχρι τους 40°, προκαλώντας τεράστια ξηρασία. O καιρός εξελίσσεται σήμερα σε ανάλογη με το 1540 κατεύθυνση. Ο Δρ. Πφίστερ είναι βέβαιος ότι μια τέτοια μεγάλη ξηρασία θα επαναληφθεί σύντομα, σε ένα συνολικά όλο και πιο θερμό κόσμο. Και επειδή είναι πεπεισμένος γι' αυτό κρούει, εδώ και χρόνια, τον κώδωνα του κινδύνου για το ενδεχόμενο ενός τέτοιου ακραίου καιρικού φαινομένου, διότι οι συνέπειες θα ήταν μοιραίες: Πρώτα θα στερέψει το νερό και κατόπιν θα πέσει το ρεύμα. Κανείς δεν είναι έτοιμος για ένα τέτοιο σενάριο και οι Αρχές απλώς χαμογελούν για την προειδοποίησή του, ότι δηλαδή έρχεται ένα νέο 1540». Και το δημοσίευμα της γερμανικής εφημερίδας καταλήγει: «Αν κοιτάξετε τις προβλέψεις για τον Αύγουστο, δεν διαφαίνεται καμία αλλαγή στον καιρό. Προς το παρόν, η Ευρώπη θα συνεχίσει να βράζει από τη μεγάλη ζέστη. Βροχή δεν φαίνεται στο ορίζοντα. Φαίνεται πως τα πράγματα σοβαρεύουν».

 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία