 |
|
|  Τρίτη 31/7
Ελλάδα
Μια ομάδα θεάτρου ξαναδίνει το χαμόγελο στους ανθρώπους της τρίτης ηλικίας
ΑΘΗΝΑ/ΑΠΕ-ΜΠΕ/Κάτια Παπαδοπούλου
Η κυρία Βενετία διαλέγει τα ρούχα της και ξαγρυπνά ντυμένη πάνω από τα σκεπάσματα, περιμένοντας να έρθει το πρωί και να πιάσει καλή θέση στο σαλόνι. Η κυρία Αρετή ξυπνά νωρίς μόνο την ημέρα που την επισκεπτόμαστε. Με αυτήν τη λαχτάρα περιμένουν οι περισσότεροι ηλικιωμένοι που ζούνε σε γηροκομεία της Αττικής τους ανθρώπους της ομάδας θεάτρου seveneleven που εφαρμόζουν το Θάλλω, ένα πρότυπο πρόγραμμα ψυχαγωγίας ανθρώπων που φιλοξενούνται στις κατά τόπους μονάδες φροντίδας ηλικιωμένων και υλοποιείται με δωρεά από το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος.
Όπως εξηγεί ο υπεύθυνος του προγράμματος, Νότης Παρασκευόπουλος, η δράση βασίζεται στην ενεργητική και όχι παθητική συμμετοχή των ηλικιωμένων. Κάθε συνάντηση ενθαρρύνει τη δημιουργικότητα μέσα από την τέχνη, ενώ παράλληλα πραγματοποιούνται και άλλες δραστηριότητες όπως παίξιμο επιλεγμένων επιτραπέζιων παιχνιδιών, εκτενείς συζητήσεις σε θέματα που επιλέγουν οι ίδιοι, παιχνίδια ρόλων και, βέβαια, τραγούδι. Με αυτόν τον τρόπο, οι ηλικιωμένοι εμπλέκονται ενεργά στη διαδικασία. «Ιδιαίτερη έμφαση, δίνεται στην ατομική ενασχόληση με τους φιλοξενούμενους, την προτροπή για δημιουργία, ενώ πραγματοποιείται και ξεχωριστή δραστηριότητα που αφορά την ομάδα των κατάκοιτων, μία κατηγορία φιλοξενούμενων που παρουσιάζει πληθυσμιακά αυξητική τάση και οφείλουμε να αξιολογήσουμε τις ανάγκες της. Το ψυχαγωγικό μοντέλο που προτείνουμε και υλοποιούμε, ενεργοποιεί και προκαλεί έντονες συναισθηματικές αντιδράσεις, απομακρύνει τη σκέψη από τον πόνο, μειώνει το στρες λειτουργώντας αγχολυτικά και βοηθά στη μεγάλη μάχη εναντίον της κατάθλιψης. Επιπροσθέτως, διεγείρει την αυτοσυγκέντρωση και βοηθά τη μνήμη, δύο από τις πιο βασικές νοητικές λειτουργίες». Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά ο κ. Παρασκευόπουλος «έχουν περάσει περίπου 5 χρόνια από την πρώτη μας επαφή με την τρίτη ηλικία σε επίπεδο ψυχαγωγίας. Από την αρχή είχαμε την πεποίθηση πως η ψυχαγωγία είναι μια αμφίδρομη δράση και όπως οι ηλικιωμένοι, έτσι κι εμείς περνάμε όμορφα πρωινά και απογεύματα, γελάμε, συγκινούμαστε και φεύγουμε καλύτεροι και γεμάτοι αισιοδοξία. Με αρκετούς από τους ανθρώπους που γνωρίσαμε, έχουμε πια μια σχέση και ένα δέσιμο που δύσκολα ξεχνιέται και ακόμη πιο δύσκολα το αφήνεις πίσω σου. Για εμάς είναι μία μεγάλη εμπειρία με θεαματικά αποτελέσματα, απόδειξη πως οφείλουμε να συνεχίσουμε. Για τους ίδιους είναι η ατμόσφαιρα, η θερμή αγκαλιά, τα χαμόγελα, ο χορός, η αγάπη μας για εκείνους. Πρόκειται για μία ολιστική προσέγγιση στον τομέα της ψυχαγωγίας των ανθρώπων που φιλοξενούνται στα κατά τόπους γηροκομεία».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
