 |
|
|  Πέμπτη 2/8
Ομογένεια-Καναδάς
Εκδηλώσεις μνήμης για τις βίαιες ταραχές κατά των Ελλήνων στο Τορόντο τού Καναδά το 1918
TOΡΟΝΤΟ-ekirikas.com
Ενα καλοκαιρινό Σαββατοκύριακο, με τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο να οδεύει προς το τέλος του, η μικρή ελληνική κοινότητα του Τορόντο, ήταν το θύμα της οργής και της δυσαρέσκειας των βετεράνων που επέστρεφαν και ένιωθαν πως τους είχαν εκτοπίσει, αναφέρει η Canadian Encyclopedia, για ένα ιστορικό γεγονός, τις βίαιες ταραχές στην πόλη εναντίον Ελλήνων μεταναστών του 1918, που δεν είναι ευρύτερα γνωστές.
Η θρυαλλίδα; Ο στρατιώτης, Claude Cludernay, σακατεμένος στον πόλεμο, έτρωγε σε ένα εστιατόριο ελληνικής ιδιοκτησίας, το White City Cafe στο 433 Yonge Street την 1η Αυγούστου 1918. Αν και συνήθως φιλικός, ο Cludernay ήταν μεθυσμένος και επιθετικός. Χτύπησε έναν σερβιτόρο, ο οποίος τον έδιωξε από το κατάστημα και κάλεσε την Αστυνομία.
Το μικρό αυτό γεγονός προκάλεσε αγανάκτηση. Από τις 2 έως τις 5 Αυγούστου του 1918, ορδές βετεράνων και πολιτών, περί τις 50.000, έκαναν πορεία στους δρόμους του Τορόντο, λεηλατώντας και καταστρέφοντας ελληνικές επιχειρήσεις.
Οταν αποκαταστάθηκε η ειρήνη, στις 5 Αυγούστου, πάνω από 150 διαδηλωτές είχαν τραυματιστεί ή νοσηλευτεί, 25 συνελήφθησαν, ενώ τραυματίες ήταν και 16 αστυνομικοί, οι 10 σοβαρά.
Οι υλικές ζημιές στην περιουσία Ελλήνων μεταναστών ανερχόταν σε πάνω από 100.000 δολ. σε αξία εκείνης της εποχής ή 1,25 εκατ. δολ. σε σημερινή αξία.
Αν και η Ελλάδα ήταν ουδέτερη για το μεγαλύτερο μέρος του Πολέμου, ο Καναδάς δεν στρατολόγησε Ελληνοκαναδούς, φοβούμενος ότι θα είναι στο πλευρό της Γερμανίας. Οι στρατιώτες έβλεπαν εκείνους που δεν πολέμησαν με περιφρόνηση.
Ωστόσο, οι ταραχές ήταν τόσο συνέπεια «εντοπιότητας», όσο και πολιτικής. Πολλοί βετεράνοι ζούσαν στην περιοχή που προσδιορίζουν οι οδοί Jarvis, Yonge, Carleton και Dundas, επίσης τοποθεσία που έμενε ο μεγαλύτερος ελληνικός πληθυσμός στο Τορόντο και φιλοξενούσε τις επιχειρήσεις του. Ηταν ιδιαίτερα «ορατός» στόχος.
Ακόμη, εκείνο το διάστημα, στις 2 Αυγούστου, ένα συνέδριο της Great War Veterans Association είχε προγραμματιστεί στην πόλη. Δεκάδες χιλιάδες βετεράνοι ήταν στο Τορόντο, γεμάτοι με τα προβλήματά τους και έτοιμοι να επιρρίψουν το φταίξιμο.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
