 |
|
|  Σάββατο 4/8
Ενας 12 χρονος-«ιδιοφυία» στο Μεξικό
O Κάρλος θα είναι από τη Δευτέρα ο μικρότερος φοιτητής του διάσημου πανεπιστημίου UNAM όπου θα σπουδάσει ιατρική φυσική
AFP
Σε ηλικία 12 ετών, με το αγαπημένο του λούτρινο κουκλάκι στα χέρια, ο Κάρλος Αντόνιο Σανταμαρία Ντίας θα πάει τη Δευτέρα στο πανεπιστήμιο UNAM του Μεξικού για να σπουδάσει ιατρική φυσική, ο μικρότερος σε ηλικία σπουδαστής που γίνεται δεκτός στο διάσημο αυτό πανεπιστήμιο.
Η νεαρή ιδιοφυία κέρδισε τη θέση της εκεί επάξια μια βαθμολογία 105 στα 109 στις εισαγωγικές εξετάσεις.
«Βασικός μου στόχος είναι (…) να προσφέρω βασικά στοιχεία ώστε οι γιατροί και οι βιολόγοι να μπορούν να λύνουν τα βιολογικά μας προβλήματα», εξήγησε ο Κάρλος στη διάρκεια συνέντευξης Τύπου που παραχώρησε από το UNAM.
Ο φοιτητής αυτός των «ιδιαίτερα υψηλών νοητικών ικανοτήτων», σύμφωνα με το πανεπιστήμιο, θα ξεκινήσει τις σπουδές του τη Δευτέρα.
Ο Κάρλος, αν και δεν του αρέσει να τον αποκαλούν «ιδιοφυία», λίγο πριν τα 9α γενέθλιά του το 2015 παρακολούθησε δύο σειρές μαθημάτων, ένα για τη βιοχημική και τη μοριακή βιολογία στην φαρμακοβιομηχανία και ένα στην αναλυτική χημεία.
Η μεγαλύτερη δυσκολία που έχει αντιμετωπίσει μέχρι στιγμής δεν ήταν οι εισαγωγικές εξετάσεις στο UNAM, αλλά το γεγονός ότι οι γονείς του έπρεπε να πείσουν τους αρμόδιους του υπουργείου Παιδείας να του επιτρέψουν να δώσει τις εξετάσεις για να αποφοιτήσει από το γυμνάσιο και το λύκειο σε πολύ μικρή ηλικία.
«Θέλω απλώς να σπουδάσω. Αν μου κλείσουν τις πόρτες, θα μπω από το παράθυρο», τόνισε ο 12χρονος.
«Θα πάω στο μάθημα με το λούτρινο κουκλάκι μου», ένα πούμα, τη μασκότ της ομάδας ποδοσφαίρου του UNAM, πρόσθεσε.
Παρόλο που δεν του αρέσει το ποδόσφαιρο, στηρίζει την ομάδα του πανεπιστημίου. Ο ίδιος προτιμά τα βιντεο-παιχνίδια και τα παιχνίδια κατασκευών.
Όταν δεν είναι βυθισμένος σε κάποιο επιστημονικό εγχειρίδιο του αρέσει να διαβάζει λογοτεχνία. «Πριν λίγες ημέρες διάβαζα τον “Δον Κιχώτη”», διηγείται ο Κάρλος.
Η παρέα με τα άλλα παιδιά «είναι λίγο δύσκολη», σχολίασε, παρόλο που του είναι ευχάριστο να συναναστρέφεται με ενήλικες.
Όταν ρωτήθηκε για το μυστικό της επιτυχίας του, ο Κάρλος απάντησε: «Διάβαζα πολύ, ποτέ δεν είπα “δεν γίνεται” ή “θα επιστρέψω στο δημοτικό”. Πάντα υπάρχει τρόπος».
Η νεαρή ιδιοφυία θα ήθελε το πανεπιστήμιό του να «δεχθεί μια ομάδα παιδιών όπως εγώ, να επιτρέψει σε όλα τα παιδιά που θέλουν να εγγραφούν να δώσουν εξετάσεις».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
