 |
|
|  Κυριακή 5/8
ΠΡΟΣΩΠΑ-ΗΠΑ
Ταχίρα Αμάτουλ- Ουαντούντ: μαύρη, μουσουλμάνα και γυναίκα υποψήφια για το Κογκρέσο
AFP
Είναι ένα παράξενο θέαμα: μια γυναίκα που φορά χιτζάμπ σε έντονο ροζ χρώμα στέκεται σε διασταύρωση της Μασαχουσέτης χαιρετώντας τα διερχόμενα αυτοκίνητα και ζητώντας από εντελώς άγνωστους ανθρώπους να την ψηφίσουν για να μπει στο Κογκρέσο.
«Γεια σας, τι κάνετε; Χαίρομαι που σας βλέπω», φωνάζει η Ταχίρα Αμάτουλ- Ουαντούντ σε έναν πεζό. Κάποια αυτοκίνητα της κορνάρουν, ένας οδηγός κατεβάζει το παράθυρό του και την χαιρετά. Πολλοί περνούν χωρίς να την προσέχουν.
Η Αμάτουλ- Ουαντούντ είναι μητέρα επτά παιδιών, δικηγόρος, ακτιβίστρια στην κοινότητά της και πιστή μουσουλμάνα. Ξυπνά πριν ξημερώσει και προσεύχεται πέντε φορές την ημέρα, ενώ νηστεύει στη διάρκεια του Ραμαζανιού.
Σε ηλικία 44 ετών είναι αντιμέτωπη με μια μεγάλη πρόκληση: ζητά από τους συμπολίτες της να την ψηφίσουν ώστε να γίνει η πρώτη μουσουλμάνα που εκλέγεται στο Κογκρέσο σε μια εκλογική περιφέρεια όπου η πλειονότητα των κατοίκων είναι λευκοί και καθολικοί.
Όμως το ζήτημα για εκείνη είναι πολιτικό και όχι θρησκευτικό. Θέλει να εκπροσωπήσει και να βελτιώσει τη ζωή των κατοίκων της δυτικής Μασαχουσέτης, μιας περιοχής με υψηλότερη από τον μέσο όρο ανεργία, όπου πολλοί χρειάζεται να δουλεύουν σε δύο δουλειές για να μπορέσουν να τα βγάλουν πέρα.
«Δεν μιλώ πάντα για τη θρησκεία διότι δεν επιθυμώ να ηγηθώ ή να υπηρετήσω από ένα θρησκευτικό πόστο», δήλωσε η Αμάτουλ- Ουαντούντ στο AFP από τα κεντρικά γραφεία της προεκλογικής της εκστρατείας στο Σπρίνγκφιλντ.
Ωστόσο τονίζει ότι βρίσκει «τη δύναμή της» στην πίστη.
Συνολικά πέντε μουσουλμάνες έχουν υποβάλει υποψηφιότητα για το Κογκρέσο στις ενδιάμεσες εκλογές του Νοεμβρίου, ελπίζοντας να βρεθούν στο πλευρό του Κιθ Έλισον, ο οποίος το 2007 έγινε ο πρώτος μουσουλμάνος που εξελέγη στο αμερικανικό Κογκρέσο.
Ο δρόμος για την Αμάτουλ- Ουαντούντ είναι μακρύς, καθώς πρώτα θα πρέπει να κερδίσει στις προκριματικές εκλογές της 4ης Σεπτεμβρίου για να λάβει το χρίσμα των Δημοκρατικών. Αντίπαλός της θα είναι ο Ρίτσαρντ Νιλ που εκπροσωπεί αυτή την εκλογική περιφέρεια από το 1989. Όταν η Αμάτουλ- Ουαντούντ μετακόμισε στο Σπρίνγκφιλντ σε ηλικία 9 ετών, ο Νιλ ήταν δήμαρχος της πόλης.
Μέχρι στιγμής ο αντίπαλός της έχει συγκεντρώσει 3 εκατομμύρια δολάρια για την προεκλογική του εκστρατεία, ένα ποσό σχεδόν σαρανταπλάσιο από το δικό της, που ανέρχεται σα 72.000 δολάρια.
Καθώς η Αμάτουλ- Ουαντούντ δεν δέχεται δωρεές από επιχειρήσεις και λόμπι αυξάνει τη διαφορά μεταξύ των δύο υποψηφίων. Ωστόσο τονίζει ότι μπορεί να βασιστεί στους 300 εθελοντές που είναι έτοιμοι να χτυπήσουν πόρτες για λογαριασμό της και να την στηρίξουν.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
