 |
|
|  Kυριακή 5/8
Η Τουρκία θυμίζει "τη Γερμανία της δεκαετίας του 1930", καταγγέλλει η Τουρκάλα συγγραφέας Ασλί Ερντογάν
AFP
Για την Ασλί Ερντογάν, την Τουρκάλα συγγραφέα που κινδυνεύει να καταδικαστεί σε ισόβια στην Τουρκία και βρίσκεται αυτοεξόριστη στη Γερμανία, η κατάσταση στη χώρα της είναι πολύ σοβαρή.
«Ο τρόπος με τον οποίο προχωρούν τα πράγματα στην Τουρκία θυμίζει τη ναζιστική Γερμανία», τόνισε η 51χρονη συγγραφέας σε συνέντευξή της στο AFP από την Φρανκφούρτη όπου ζει.
«Πιστεύω ότι είναι ένα φασιστικό καθεστώς. Δεν είναι ακόμη η Γερμανία της δεκαετίας του 1940, αλλά αυτή της δεκαετίας του 1930», εξηγεί αναφερόμενη στην περίοδο κατά την οποία οι ναζί εδραίωσαν την εξουσία τους καταστέλλοντας κάθε αντιπολίτευση.
Η Ασλί Ερντογάν εξάλλου, που δεν έχει καμία σχέση με τον Τούρκο πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, δεν έχει εμπιστοσύνη στην δικαιοσύνη στην Τουρκία.
Κατηγορείται και δικάζεται ερήμην για «τρομοκρατική προπαγάνδα», κυρίως εξαιτίας της συνεργασίας της με την κουρδική εφημερίδα Ozgur Gundem, η οποία πλέον έχει κλείσει καθώς φέρεται να συνδέεται με το Εργατικό Κόμμα του Κουρδιστάν (PKK).
«Ένα κρίσιμο στοιχείο είναι η απουσία του δικαστικού συστήματος», καταγγέλλει η συγγραφέας, η οποία περιγράφει μια Τουρκία με υπερπλήρεις φυλακές και δικαστήρια όπου προεδρεύουν νεαροί δικαστές άπειροι, αλλά πιστοί στον πρόεδρο Ερντογάν. Αυτοί έχουν αντικαταστήσει την παλιά φρουρά των δικαστών, η οποία εκδιώχθηκε στο πλαίσιο της κρατικής καταστολής μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα του 2016.
Η ίδια η Ασλί Ερντογάν έχει περάσει 136 ημέρες στη φυλακή και είναι μία από τους δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους που βρίσκονται στο στόχαστρο των τουρκικών αρχών.
Οι συλλήψεις είχαν στόχο φερόμενους υποστηρικτές του ιεροκήρυκα Φετουλάχ Γκιουλέν, τον οποίο η Άγκυρα κατηγορεί για το πραξικόπημα, όμως και μέσα της αντιπολίτευσης και άνθρωποι που διάκεινται θετικά προς τους Κούρδους.
«Ο Ερντογάν είναι σχεδόν παντοδύναμος», καταγγέλλει η συγγραφέας. «Αποφασίζει από την τιμή των φαρμάκων ως το μέλλον του κλασικού μπαλέτου, τα μέλη της οικογένειάς του έχουν αναλάβει να διαχειρίζονται την οικονομία της χώρας», εξηγεί.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
