 |
|
|  Tρίτη 7/8
Σινεμά
Ο Ρόμπερτ Ρέντφορντ ανακοινώνει ότι αποσύρεται από την υποκριτική ρίχνοντας τίτλους τέλους στη σπουδαία καριέρα του ως ηθοποιού
AFP-Reuters
O διάσημος ηθοποιός Ρόμπερτ Ρέντφορντ αποφάσισε να αποσυρθεί από την υποκριτική, ρίχνοντας τίτλους τέλους στη σπουδαία καριέρα του ως ηθοποιού, αποκάλυψε ο ίδιος σε συνέντευξη που παραχώρησε στο περιοδικό Entertainment Weekly.
«Δεν πρέπει ποτέ να λες ποτέ, όμως κατέληξα στο συμπέρασμα ότι το να συνεχίζω να παίζω, αυτό έχει τελειώσει για εμένα» είπε ο 81χρονος ηθοποιός, σημειώνοντας ότι το "The Old Man and The Gun", που αναμένεται να προβληθεί στις κινηματογραφικές αίθουσες των ΗΠΑ στις 28 Σεπτεμβρίου, θα είναι το πιθανότερο η τελευταία του ταινία.
Εκεί, υποδύεται τον ρόλο ενός 70χρονου κακοποιού, που έχει δραπετεύσει από τη φυλακή και διαπράττει μια σειρά ληστειών.
«Θα πάρω τον δρόμο της συνταξιοδότησης έπειτα από αυτό, διότι το κάνω αυτό από τα 21 μου» εξήγησε ο Ρέντφορντ, ένας από τους ελάχιστους ηθοποιούς της γενιάς του που παραμένουν σε ενεργό δράση.
«Σκέφτηκα, εντάξει, φθάνει τώρα. Και γιατί να μην ασχοληθώ με κάτι που είναι πολύ χαρούμενο και θετικό;» συμπλήρωσε ο ίδιος.
Η πρώτη μεγάλη κινηματογραφική επιτυχία του Ρόμπερτ Ρέντφορντ ήταν η ταινία του 1967 «Ξυπόλητοι στο Πάρκο» με συμπρωταγωνίστρια την Τζέιν Φόντα. Από τα τέλη της δεκαετίας του 1970, οι εμφανίσεις του μπροστά από την κάμερα ήταν σπανιότερες, προτιμώντας να επενδύσει στην καριέρα του σκηνοθέτη.
Σκηνοθέτησε εννέα ταινίες, η πρώτη εκ των οποίων ήταν οι «Συνηθισμένοι Άνθρωποι», για την οποία βραβεύτηκε με το Όσκαρ σκηνοθεσίας το 1981.
Με καταγωγή από την Καλιφόρνια, ο Ρόμπερτ Ρέντφορντ ίδρυσε επίσης το φεστιβάλ κινηματογράφου Sundance το 1978, από τα σημαντικότερα στον κόσμο.
Ως ηθοποιός, δεν τιμήθηκε ποτέ με Όσκαρ, αν και πολλές από τις ερμηνείες του προκάλεσαν τον ενθουσιασμό του κοινού και των κριτικών σε ταινίες σταθμούς της 7ης Τέχνης, όπως «Το Κεντρί», «Όλοι οι άνθρωποι του προέδρου», «Τρεις ημέρες του Κόνδορα», «Πέρα από την Αφρική».
Εντούτοις, πήρε το Χρυσό Αγαλματίδιο το 2002 για το σύνολο του έργου του.
Στο ερώτημα εάν θα αποσυρθεί και από τη σκηνοθεσία, ο Ρόμπερτ Ρέντφορντ απάντησε:
«Θα το δούμε αυτό».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
