 |
|
|  Τετάρτη 8/8
Ελληνική Οικονομία
Νέες αγορές αναζητούν οι παραγωγοί ρυζιού από την Κεντρική Μακεδονία - Ιδρύουν Διαπαγγελματική Οργάνωση
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ/ΑΠΕ-ΜΠΕ.-
Να ανακτήσουν τις χαμένες αγορές και να αναζητήσουν νέες επιχειρούν παραγωγοί ρυζιού και βιομήχανοι, στην πλειοψηφία τους από την Κεντρική Μακεδονία, που ιδρύουν Διαπαγγελματική Οργάνωση. Είναι χαρακτηριστικό ότι η κατανάλωση ρυζιού στην Ελλάδα κυμαίνεται περίπου σε πέντε κιλά ανά άτομο ετησίως, η χώρα είναι αυτάρκης, ενώ το 80% των ποσοτήτων που εξάγονται κατευθύνονται, τα τελευταία χρόνια, στην αγορά της ...Τουρκίας.
"Η αλήθεια είναι ότι μας προβληματίζει και μας ανησυχεί έντονα το γεγονός ότι το μεγαλύτερο μέρος των εξαγωγών μας γίνονται σε μια μόνο αγορά, αυτή της Τουρκίας", επισήμανε, μιλώντας ο πρόεδρος του Αγροτικού Συνεταιρισμού ¶ Χαλάστρας Θεσσαλονίκης, Λεωνίδας Κουϊμτζής, προσθέτοντας πριν από μερικά χρόνια οι παραγωγοί της περιοχής εξήγαγαν ρύζι σε διαφορετικές χώρες, μεταξύ των οποίων η Ρουμανία, η Πολωνία, η Τσεχία, η Ουγγαρία και η Σλοβακία, γεγονός που τους έδινε τη δυνατότητα να εξασφαλίσουν καλύτερες τιμές για το προϊόν. Όπως εξήγησε ο κ. Κουϊμτζής, αυτή τη στιγμή γίνονται σοβαρές προσπάθειες να ανοίξουν οι "πόρτες" για τις αγoρές των ΗΠΑ και των σκανδιναβικών χωρών, γεγονός που θα τους καταστήσει περισσότερο ανταγωνιστικούς. "Δυστυχώς, χάσαμε τις αγορές όπου είχαμε παρουσία, αφού αυτές στράφηκαν σε άλλες νέες ποικιλίες ρυζιού, τις στρόγγυλες, τύπου "Σελένιο" και είχαν μπει στον "πάγο" οι προσπάθειες για το άνοιγμα των νέων. Πλέον, βιομήχανοι και παραγωγοί συμπράττουμε και δημιουργούμε τη Διεπαγγελματική, το καταστατικό ίδρυσης της οποίας βρίσκεται στο Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης. Η ισχύς εν τη ενώσει για να πετύχουμε το καλύτερο για τον κλάδο και την βιωσιμότητά μας", δήλωσε.
Όπως επισήμανε ο κ. Κουϊμιτζής, οι ελληνικές εξαγωγές ρυζιού συνεισφέρουν εθνικό συνάλλαγμα, ύψους άνω των 100 εκατομμυρίων ευρώ στη χώρα, ανάλογα με τις τιμές που εξασφαλίζονται, ενώ εμφανίστηκε αισιόδοξος για το μέλλον του κλάδου, λέγοντας ότι μετά από μια διετία δύσκολη το τελευταίο διάστημα η τιμή παραγωγού είναι ικανοποιητική.
Όπως είπε, η μέση τιμή πώλησης θα έπρεπε να διαμορφώνεται στα 30 - 35 λεπτά το κιλό, αφού το κόστος παραγωγής κυμαίνεται σε 28 - 29 λεπτά, ή και παραπάνω "λόγω αύξησης των φορολογικών και ασφαλιστικών εισφορών για τους παραγωγούς τα τελευταία χρόνια". "Πριν από 20 ημέρες πιάσαμε τα 33 λεπτά το κιλό για την ποικιλία "Japonica", που αφορά και στο 70% της συνολικής παραγωγής στην Ελλάδα, από 22-23 λεπτά to κιλό το προηγούμενο διάστημα. Pρόπερσι πουλούσαμε το "Japonica" στα 26 λεπτά/κιλό", υπογράμμισε ο κ. Κουϊμτζής.
Το 85% του ελληνικού ρυζιού παράγεται στην Κεντρική Μακεδονία
Στην περιοχή της Κεντρικής Μακεδονίας, σύμφωνα με τον κ. Κουϊμτζή, παράγεται το 85% του ρυζιού στην Ελλάδα, με την καλλιεργούμενη έκταση, κυρίως στην περιοχή της Χαλάστρας Θεσσαλονίκης, να υπολογίζεται σε 200.000 στρέμματα και την ετήσια παραγωγή σε 800-900/κιλά ανά στρέμμα. Σημαντική είναι και η παραγωγή ρυζιού στο νομό Σερρών, όπου σπέρνονται 35.000 στρέμματα, με την απόδοση να υπολογίζεται στα 630 κιλά ανά στρέμμα. Συνολικά στην Ελλάδα υπολογίζεται ότι καλλιεργούνται 300.000 στρέμματα, με την παραγωγή να διαμορφώνεται σε 257.000 τόνους.
Με αυτά τα δεδομένα ο πρόεδρος του Αγροτικού Συνεταιρισμού ¶ Χαλάστρας, τόνισε ότι "είμαστε αυτάρκεις στην Ελλάδα σε επίπεδο ρυζιού", αφού όπως επισήμανε "κατά κεφαλήν ο Έλληνας καταναλώνει πέντε κιλά περίπου ρύζι ετησίως".
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. ¶ραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
